„Voor mij was het klaar toen in januari de Zeeuwse omgevingsdienst RUD (Regionale Uitvoeringsdienst, JDvS) op de stoep stond. Ik kreeg te horen dat ik allerlei energiebesparende maatregelen moest uitvoeren aan mijn pand”, vertelt Krijger in het kantoortje achter zijn zaak. „Sindsdien staan voor mij alle seinen op rood. Ondernemingen die jaarlijks 50.000 kilowattuur elektriciteit of 25.000 kuub gas verbruiken, ook supermarkten, moeten van de overheid het energieverbruik in hun zaak omlaag brengen. Maar kleine buurtsupers als de mijne kunnen de kosten van die maatregelen niet opbrengen.”

Krijger doet uit eigen beweging al veel aan energiebesparing, benadrukt hij. „Ik draai de verwarming in de winkel laag; de medewerkers moeten zich dan wel wat warmer kleden, de klanten hebben toch hun jas al aan. Ik zet de helft van mijn verlichting uit en ’s nachts gaat de stroom van de bierkoeling eraf. Ik verbruik 197 kilowattuur stroom per vierkante meter. Voor een supermarkt is dat erg weinig. Met al deze maatregelen, die niks kosten, bespaar ik meer dan 13 procent op mijn energieverbruik, terwijl de aanpassingen die de overheid van mij verlangt hooguit een besparing opleveren van zo’n twee procent, schat ik.”

Het komende verbod op de verkoop van tabak in supermarkten speelde ook mee bij de beslissing van Krijger om na 21 jaar de handdoek in de ring te gooien. „Het tabaksverbod kost mij 20 procent van mijn omzet: 16 procent van de tabaksverkoop zelf en nog eens 5 procent van de reguliere omzet, want wie om tabak komt, koopt meestal ook nog andere dingen in de winkel. Op jaarbasis loop ik zo flink wat bruto winst mis.”

Boekhandel

Krijger huurt zijn winkelpand. Dat niet de eigenaar, maar Krijger zelf als huurder het pand moet verduurzamen, komt doordat het gebouw als winkelpand wél, maar als supermarkt níet aan de norm voldoet, legt hij uit. „Als er een boekhandel in het pand zat, was er niks aan de hand. Maar een supermarkt geldt als een energie-intensief bedrijf, en dan voldoe ik volgens de overheid niet aan de norm.”

Krijger (41) is al sinds zijn twintigste jaar de eigenaar van super ”Buurtgemak”. Als jongen van amper dertien werkte hij er al, als zaterdaghulpje in de bakkerij. Hij vindt de aanstaande sluiting „een aderlating” voor het 1400 inwoners tellende Zeeuwse dorp.

Oudere klanten

„De winkel is ook een ontmoetingsplek, waar mensen elkaar opzoeken. Dat stukje levendigheid in het dorp gaan we missen. Van oudere klanten krijg ik vaak te horen dat ze niet weten waar ze straks hun boodschappen moeten halen. Met het verdwijnen van mijn zaak hebben in de gemeente Borsele alleen Ovezande en Kwadendamme nog een buurtsuper.”

Vier vaste medewerkers en twee zaterdagkrachten van ”Buurtgemak” en ook Krijger zelf moeten op zoek naar ander werk.

Krijger wijst erop dat Borssele in de toekomst zal zijn gekoppeld aan twee offshoreparken voor windenergie. „En er komen mogelijk twee nieuwe kernenergiecentrales. Ons dorp wordt de stekker van Nederland. Het is wrang dat juist hier de plaatselijke super verdwijnt door een heel hoge energierekening.”