Recept: ribolitta
De grens tussen beheersbare voorraadjes aanleggen en irrationeel hamsteren is dun. Achter in de kelderkast vond ik in de kerstvakantie –onder andere– een paar dozen overjarige bruine bonen. Ooit aangeschaft omdat het altijd fijn is om gedroogde peulvruchten in huis te hebben. Maar vergeten of verdrongen omdat bruine bonen niet mijn favoriet zijn. Doe mij maar linzen, of kikkererwten, of kidneybonen.
Ooit was dat anders. Vroeger thuis stonden er in de winter elke week wel een keer bruine bonen op tafel. Uit eigen tuin, dus nagenoeg gratis. Ik vond ze best lekker, tot ik me er een keer misselijk aan at. Die uit nostalgische overwegingen of hamsterneigingen ingekochte bruine bonen en de boerenkool in de tuin die hoognodig geoogst moest worden brachten me op het idee om ribolitta te maken. Een basale maar zeer vullende soep uit Italië, waar eigenlijk cannellinibonen en palmkool in horen. Maar met bruine bonen en boerenkool wordt het ook heel lekker.
Ribolitta betekent in het Italiaans ”opnieuw gekookt”. Volgens het verhaal is deze gevulde soep in de middeleeuwen bedacht om de overschotten van feestmaaltijden in te verwerken. Dat er oud brood in gaat verwijst nog naar die oorsprong. Het is sowieso een soep waar heel goed restjes in kunnen worden verwerkt.
