„Een groep die vaak tussen wal en schip raakt”, zo omschrijft Prins de cliënten die bij Ahinoam terechtkomen. Het zijn mensen met een licht verstandelijke beperking of psychiatrische problematiek die de regie over hun eigen leven willen hebben. Vaak stonden ze al tevergeefs voor heel wat loketten. Door de kleinschaligheid van Ahinoam –de woning biedt 18 plaatsen– kan hier maatwerk worden geleverd.

Structuur is van groot belang voor veel cliënten, vertelt Prins. „We bespreken bijvoorbeeld op zaterdag al wie er zondag mee gaan naar de kerk, en wie er thuis meeluistert.” Ontbreekt die duidelijkheid, dan kan de sfeer zomaar omslaan, weet ze uit ervaring.

„Als er onverwachts een medewerker ziek wordt, kan een cliënt van streek zijn. Wie brengt me morgen dan naar mijn werk?, vraagt hij zich direct af. Daarbij kan iemand flink zijn stem verheffen.”

Het werk in Schalkhaar is fysiek niet zwaar, toch kan een dienst inspannend zijn, vertelt Prins. „Deze doelgroep heeft altijd vragen. Er wordt hier over alles gediscussieerd, van de boerenprotesten tot waarom er geen fietsen in de gang mogen staan. Dat kan weleens vermoeiend zijn.” Prins’ tactiek? Niet meteen de discussie aangaan, maar samen met de cliënt naar een creatieve oplossing zoeken.

Ze noemt zo’n discussiepunt: de energiecrisis. ,Een van de medewerkers vroeg aan de bewoners of ze hierop kunnen letten, door bijvoorbeeld niet langer dan tien minuten te douchen en het licht en de verwarming uit te draaien als ze een ruimte verlaten. Dit geeft onduidelijkheid, en sommigen gaan er dan flink tegenin. Op zo’n moment proberen wij als team oplossingen aan te dragen. Bijvoorbeeld dat we de kachel wat hoger zetten voordat iemand thuis komt.”

Dit is deel 3 in een serie over hulpverlening aan mensen in de knel.