U, jij kent misschien die uitdrukking wel: zien is nog geen hebben. Nou, dat is in deze Bijbelse taal geen verschil. Het is ook iets kunstmatigs, waar heel veel mensen bewust of onbewust in het donker door worden gehouden. In voluit Bijbelse zin is zien wel degelijk hebben. Simeon heeft de zaligheid gezien.
Hij verwachtte immers de vertroosting van Israël?! Hij heeft zich vastgegrepen aan Jesaja 40: „Troost, troost Mijn volk.” En dat profetische woord komt terug als hij uitbreekt in gejubel. Het is in onze vertaling van Jesaja 40:5 niet te zien. Wel in de Griekse vertaling: „en verschijnen zal de glorie van de Heere en aanschouwen zal alle vlees het reddende van God”. En dat is nu precies wat Simeon zingt: Ik heb het reddende van God gezien. Dat heeft alles te maken met de zaligheid, waar hij ook van zingt en gewaagt.
Simeon is in de tempel. Daar omsluiten zijn handen de vervulling van de belofte. Daar vullen zijn handen en armen zich met de vertroosting van Israël. En hij zegt die bekende woorden. „Mijn ogen hebben Uw Zaligheid gezien.” Daar in zijn armen, boven zijn hoofd, heeft hij het Kind vast. Het Kind, Dat het reddende van God is. Hoe kan het Kind redden?!
Zijn ogen zien het. En door het geloof ziet hij verder: dit reddende van God zal de Redder van de wereld worden. Je moet wel goed kijken. Het reddende van Gód. Niet van mensen, priesters, offerdienst of van hemzelf. Alles buiten Christus voldoet, volstaat niet. Wanneer je niets in Hem ziet, mis je het reddende van God. En in alle concreetheid en scherpte betekent het dat je niet in vrede kunt heengaan… Het is van levensbelang om deze reddende genade van de Heere te leren kennen. Hoe komen wij, samen met hem, daaraan?
We lezen van Simeon dat hem door de Heilige Geest een openbaring gedaan is. Keer op keer als het Woord opengaat, openbaart de Heilige Geest Zich onmiskenbaar. Wat hebben we daarmee gedaan? We weten inmiddels toch wel wat het liefste werk van die Geest is? Christus verheerlijken. Elke keer wanneer het Woord opengaat, openbaart die Geest het reddende van God. Dat openbaart Hij in een weerloos Kind. De Zoon van de Allerhoogste. Dat zal straks lijden en sterven. Dat Lam, Dat hier voorgesteld is in de tempel, zal straks als hét Lam bij uitstek lijden en sterven. Simeon zag het als door een verrekijker: van ver keek hij ernaar. Wij weten wat dit Kind is komen doen. Wat heeft het uitgewerkt in onze levens?
Dat reddende van God. Mooi is dat, Simeon is nog aan het scherpstellen. Logisch, er moest nog veel gebeuren. Maar hij kon met datgene wat hij zag wel gaan. Heengaan, zo denkt menigeen. Nou, inderdaad. Met de minste genade kun je gaan. Kun je God ontmoeten. Kun je dit nieuwe jaar in. Dat reddende van God. Wat je er ook van ziet. De onschuld van het Koningskind en daarachter het schuldige van jezelf. En je gaat ermee naar Hem. Hij geeft je Zijn onschuld, Zijn kinderlijke vreze en vrede. Zo begint het. Maar je mag verder zien, meer. Keer op keer: genade op genade. Het volbrachte werk van de Zoon. De goddelijke goedkeuring van de Vader. Het ontvangen van het kindschap van deze zelfde Vader. Een geredde zondaar, die elke dag redding nodig heeft en straks behouden zijn Redder zien en dienen mag.
„Want mijn ogen hebben Uw Zaligheid gezien.” - Lukas 2:30
