Van jongs af aan is ds. Kempeneers (58), predikant van de christelijke gereformeerde kerk (cgk) in Barendrecht, vertrouwd met BhP. „Ik ben kerkelijk opgegroeid in de cgk in Dordrecht-Centrum, onder de prediking van onder anderen ds. D. Slagboom en ds. H.C. van der Ent. Zij waren in 1966 betrokken bij de oprichting van de stichting Bewaar het Pand. De Schriftuurlijk-bevindelijke prediking zoals BhP die voorstaat, was mijn referentiepunt binnen onze kerken. Al jong las ik het blad Bewaar het Pand en bezocht ik de toogdagen. Ik wist nauwelijks dat er ook andere stromingen waren. Dat werd me pas duidelijk toen ik in Apeldoorn theologie studeerde en als student de kerken in ging.”

Inmiddels schrijft ds. Kempeneers zelf al jaren voor het blad BhP, vooral bijdragen gericht op jongeren. Tien jaar geleden trad hij toe tot het bestuur, waarvan hij sinds dinsdag voorzitter is. „Ik zal geen zaken wezenlijk veranderen, maar proberen voort te gaan in de lijn die we altijd hebben gevolgd.”

Welke rol ziet u voor BhP weggelegd in de huidige discussies in de classes naar aanleiding van recente synodebesluiten over onder meer vrouw en ambt?

„Die rol is beperkt, want we zijn slechts een stichting, geen kerkelijke vergadering. We kunnen problemen signaleren en die vanuit de Schrift en de belijdenis becommentariëren. Dat is in het verleden ook gebeurd, en dat heeft invloed. We willen geestelijk leidinggeven. Dat is iets anders dan kerkelijk leidinggeven. Maar er zitten natuurlijk wel mensen uit de kring van Bewaar het Pand in classes en deputaatschappen. Met elkaar dragen we de oude gereformeerde beginselen uit.”

Hoe ziet u de relatie met het in september opgerichte Christelijk Gereformeerd Beraad?

„We zijn blij dat dit er is en vanuit Bewaar het Pand participeren er ook mensen in, maar het beraad is breder. Er zijn gemeenten die zich niet tot Bewaar het Pand rekenen, maar zich op moreel gebied wel binnen het oude spoor bewegen en bijvoorbeeld niet voor de vrouw in het ambt zijn.”

In hoeverre wilt u het gesprek zoeken met andersdenkenden in uw kerkverband?

„Daar staan we altijd voor open, zeker als mensen met vragen komen. Tegelijkertijd zie je een bepaalde verzadiging. Er zijn jarenlang gesprekken gevoerd, niet eens altijd officieel vanuit het bestuur, maar ook door mensen op persoonlijke titel, binnen gemeenten, in classes of met de Theologische Universiteit in Apeldoorn. Als mensen dan toch blijven vasthouden aan wat naar onze diepste overtuiging afwijkt van de gereformeerde leer en het gereformeerde leven, wat heeft het dan voor zin om elkaar opnieuw te spreken? Er is ergens een grens. Op een gegeven moment moet je zeggen: Dit kan zo niet. Hoe dan verder? Dat is een groot vraagstuk en een grote nood, want niemand zit te wachten op een scheuring. Maar het komt erop aan dat we buigen voor de Schrift en de gereformeerde belijdenis.”

BhP heeft veel zorgen. Zijn er ook zaken die u dankbaar stemmen?

„We mogen allereerst dankbaar zijn dat de Heere nog werkt, dat je binnen gemeenten die de Schriftuurlijk-bevindelijke prediking voorstaan geestelijk leven mag aantreffen, dat er mensen tot bekering komen, dat er kerkelijke trouw is. Als BhP hebben we nog steeds een podium om ons gedachtegoed uit te dragen en er wordt naar ons geluisterd. Daar gaat een bepaalde invloed vanuit waar je dankbaar voor mag zijn.”

Waar staat BhP bij leven en welzijn over vijf jaar?

„Ik heb geen idee. Het verleden heeft ons geleerd dat je, als je vooruitkijkt, voorzichtig moet zijn met verwachtingen. We moeten ons allereerst richten op de Heere. Als het aan ons mensen had gelegen, was de kerk er niet meer geweest, maar de Heere bewaart en vermeerdert Zijn kerk. Hij zal ervoor zorgen dat het wonder van de kerk blijft bestaan.

Hoe dat er praktisch zal uitzien? Geen idee. Het zou zomaar kunnen dat we over vijf jaar nog steeds christelijk gereformeerd zijn, dat mensen zijn teruggekomen van een heilloze weg. Het kan ook zijn dat ontwikkelingen doorgaan en gemeenten zich gaan afscheiden, naar de ene of de andere kant. Er moet echt iets veranderen, want met het gedogen van on-Bijbelse opvattingen kunnen we niet leven, maar ik heb geen idee hoe het zal gaan. In het verleden is onze verlegenheid wel vaker Gods gelegenheid gebleken. We leven in de tijd van advent. God heeft vaker dingen gedaan die geen mens had kunnen bevroeden. Daar hoop ik ook nu op en daar bid ik om.”