Achter de kille cijfers gaat vaak onnoemelijk veel leed schuil. Het betreft mensen die vanwege ernstige ziekte of psychische nood zwaar te lijden hebben. Dan past allereerst mededogen. Tegelijkertijd mag niet onbenoemd blijven dat euthanasie, wat in feite een zelfgekozen dood is, strijdig is met het Bijbelse uitgangspunt dat niet de mens, maar God beslist over leven en dood. Hij geeft het leven en neemt het ook. Op Zijn tijd.

Dat uitgangspunt is voor steeds meer mensen achterhaald. Zelfbeschikking geeft ruimte om het heft in eigen hand te nemen. Ondanks alle vragen rond euthanasie, ook bij artsen, kiezen steeds meer mensen voor deze uitweg als het leven te zwaar geworden is en geen perspectief meer biedt. In zes jaar tijd steeg het aantal sterfgevallen door euthanasie met ruim 60 procent.

Lees ook

Steeds meer stellen kiezen ervoor samen te sterven

Uit het jaarverslag van de Regionale Toetsingscommissies Euthanasie (RTE) komen meerdere opvallende trends naar voren. Zo stijgt het aantal euthanasiegevallen bij dementerenden en kiezen meer mensen ervoor om samen te sterven. Onder mensen met psychisch lijden is daarnaast een sterke stijging van het aantal euthanasiegevallen te zien. Hierbij gaat het veelal om mensen in de leeftijdscategorie 30 tot 60 jaar, relatief jonge mensen dus. Het maatschappelijk debat hierover moet blijvend gevoerd worden.

Het risico bestaat dat euthanasie als een redelijk alternatief wordt gepresenteerd

Dat publieke debat heeft wel een keerzijde. Om de dilemma’s rondom de keuze voor euthanasie te illustreren, kiezen media nogal eens voor persoonlijke verhalen van mensen die euthanasie overwegen. Niet zelden leidt dat tot begripvolle en invoelende portretten, waarbij kritische vragen over keuzes achterwege blijven en de schaduwzijden niet worden benoemd. Het risico bestaat dat euthanasie zo als een redelijk alternatief wordt gepresenteerd. Dat gaat niet alleen voorbij aan de rol van God als Gever van het leven, maar ook aan de enorme complexiteit en weerbarstigheid waarmee een zelfgekozen dood gepaard gaat.

Media dienen dus uiterst terughoudend te zijn met persoonlijke verhalen over euthanasie, ook al omdat dergelijke media-uitingen een aantoonbare aanzuigende werking hebben. Dat mag er echter niet toe leiden dat het gesprek over euthanasie niet meer plaatsvindt. Ook al stijgen de euthanasiecijfers jaar op jaar en is er sprake van toenemende normalisatie en acceptatie, toch moet blijvend de vinger gelegd worden bij een praktijk die haaks staat op Gods Woord. Daarover zwijgen is geen optie.