Met initiatief ”Misión 12” wil Eliana uit Colombia kinderen in achterstandswijken weer hoop bieden
Wekelijkse blik op de kerkelijke bladen en blogs, aangevuld met citaten uit de kerkelijke wereld.

Alle Volken
„Ik was 15 toen ze bij mijn vader kanker constateerden; hij was pas 38 jaar. De artsen gaven hem nog drie maanden te leven. Onze wereld stortte in, en het enige wat we konden doen was bidden om genezing.” Met deze woorden beschrijft Eliana de ingrijpende gebeurtenis die haar leven op zijn kop zette. Het gezin woonde op dat moment in een armoedig huisje bij de vuilnisbelt. Doordat haar vader niet meer kon werken en haar moeder de zorg voor hem op zich nam, werd Eliana al op jonge leeftijd de kostwinner van het gezin. Een zware verantwoordelijkheid, waardoor ze niet echt van haar jeugd heeft kunnen genieten. Haar vader had maandelijks een bloedtransfusie nodig en was depressief.
Zijn ziekte duurde uiteindelijk negen jaar. „God heeft ons nog vele jaren samen gegeven. Bovendien leerde mijn vader Jezus kennen in deze periode!”

Eliana’s kennismaking met het geloof begon al op jonge leeftijd. „Toen ik vier was, kwam Olivia met haar familie naast ons wonen. Zij waren gevlucht voor het geweld van de guerrilla’s. Voor Olivia was het geloof heel belangrijk. Zij trommelde alle kinderen in de wijk op en nam ze mee naar de kerk. Zo leerde ik God kennen en werd ik de eerste gelovige in mijn gezin. Later volgden mijn moeder en vader.”
Ondanks de moeilijkheden in haar leven heeft Eliana nooit overwogen de kerk of God de rug toe te keren. Integendeel, haar geloof heeft haar juist door de zwaarste periodes heen gedragen. Ze werd zelf ook actief in de kerk. Anderen moedigden haar aan om theologie te gaan studeren op het Bijbels seminarie; er waren immers beurzen beschikbaar. „Maar ik dacht dat ik mijn familie niet in de steek kon laten. Zij waren volledig afhankelijk van mijn inkomen.”
Ondanks sterke twijfel diende ze toch een aanvraag in. Tot haar grote verbazing werd ze aangenomen. „Toen ik het nieuws met mijn moeder deelde, hielp die mijn twijfels de wereld uit. „God heeft jou deze kans gegeven, Eliana”, zei ze huilend tegen mij. „Jij hebt je jaren voor anderen ingezet, nu geeft God jou deze mogelijkheid! Hij zal voorzien!” En tot op de dag van vandaag is dat precies wat God heeft gedaan.”
De armoede waarin ze opgroeide en de ziekte van haar vader hebben diepe sporen nagelaten in het leven van Eliana. **„**Ik was ervan overtuigd dat ik niks waard was. Heel lang heb ik nachtmerries gehad, dromend dat ik terug was op die moeilijke plek en tijd in mijn leven.”
Haar studie aan het seminarie zorgt voor een keerpunt. Eliana: „Het vak ”persoonlijke ontwikkeling” was voor mij veel belangrijker dan Grieks of exegese. Voor het eerst in tien jaar durfde ik mijn verhaal te delen met een vriendin. Ook ging ik in gesprek met een psychologe. Zij adviseerde me: „Hoe vaker je je verhaal durft te delen, hoe meer bevrijding je zult ervaren.” En dat was ook zo.”
Nu zet Eliana zich naast haar studie in voor kinderen die opgroeien in vergelijkbare omstandigheden. Samen met twee medestudenten startte ze ”Misión 12”, een initiatief om kinderen in achterstandswijken weer hoop te bieden. Eliana kent hun situatie als geen ander! Ze wil de kinderen meegeven: „Je bent het waard – God ziet je! Ik ben daarvan het levende voorbeeld. Houd je vast aan Hem!”
„Een van onze eerste projecten was in de wijk La Doce, waar mijn medestudent Luz vandaan komt. Kinderen daar groeien op tussen gewapende groeperingen. Hun trieste toekomstperspectief is dat ze later zelf ook guerrillastrijder willen worden. Veel meisjes raken al op zeer jonge leeftijd zwanger na een verkrachting. Wij wilden juist daar door onze activiteiten een ander perspectief brengen, ook al wisten we dat het gevaarlijk kon zijn. Aan de familie die in het dorp bekend staat als de ‘wachters’ van de guerrilla’s vroegen we om toestemming. En die kregen we! Onder hun bescherming kunnen we ons werk doen. Met Misión 12 geven we workshops, sporten we met elkaar, zingen we en vertellen een Bijbelverhaal. Ook moedigen we kinderen aan om te dromen en om hun best te doen op school.”
Het is prachtig om te zien hoe enthousiast de kinderen zijn over de programma’s. De afgelopen tijd zijn zeven jongeren tot geloof gekomen; vijf van hen zijn inmiddels gedoopt. Zij helpen nu actief mee in de muziekgroep van de kerk. „God heeft mij een hart voor deze kinderen gegeven”, vertelt Eliana. „Het is mijn verlangen om kwetsbare kinderen hoop te geven. Juist zij hebben het nodig om door de Heere Jezus aangeraakt te worden.”
Alle Volken, het magazine van zendingsorganisatie GZB, publiceerde een interview met de 30-jarige Eliana Estarita uit Colombia. Zij is een van de sprekers op de GZB-dag op 15 maart in Veenendaal.