Sinds 2015 komt Sanders er openlijk voor uit het geloof in God te hebben teruggevonden na een tijd van atheïsme of agnosticisme. Na zijn herintrede in de Rooms-Katholieke Kerk voelt hij zich steeds meer thuis bij de rituele elementen die steevast in de liturgie zijn opgenomen.

Deze omslag is hem door lang niet iedereen in dank afgenomen. Sanders leerde een nieuw soort schaamte kennen, door hem benoemd als ”godschaamte”. Je moet echt een drempel over om aan je postmoderne en sceptische collega’s en vrienden te bekennen dat je werkelijk in God bent gaan geloven en ook nog eens een trouwe kerkganger bent geworden. Je krijgt te maken met opgetrokken wenkbrauwen, scepsis en soms irritatie, en er wordt achter je rug over je gepraat.

Breed scala

Inmiddels ligt deze periode alweer een aantal jaren achter Sanders. In dit nieuwe boek zijn columns gebundeld die hij schreef voor Trouw en De Nieuwe Koers. Een breed scala aan onderwerpen passeert de revue. Sanders kan puntig en diepzinnig formuleren en geeft meer dan eens een scherpe analyse of een originele benadering. Anderzijds zijn de columns dermate kort dat onderwerpen niet worden uitgediept en er regelmatig meer vragen worden opgeworpen dan beantwoord.

Sanders positioneert zich in morele zaken duidelijk aan de progressieve kant van de Rooms-Katholieke Kerk

Deze bundel leent zich er niet zozeer voor om in één adem uit te lezen. Beter is het om van tijd tot tijd enkele hoofdstukjes rustig te overwegen. Er is dan heel wat waarover je grondig met de auteur van mening kunt verschillen, bijvoorbeeld inzake zijn visie op de verering van moeder Maria of op allerlei ethische kwesties. Sanders positioneert zich in morele zaken duidelijk aan de progressieve kant van de Rooms-Katholieke Kerk, terwijl hij in dogmatisch opzicht meer traditioneel is en typisch roomse dogma’s zoals de tenhemelopneming van Maria van harte onderschrijft.

Bijbelkennis

Sommige columns las ik met volle instemming, bijvoorbeeld die over ”Verdwalen zonder Bijbelkennis” en over ”De feitenvrije zondag”. Sanders wijst daarin op het belang van Bijbelkennis, al was het alleen maar om iets te kunnen begrijpen van allerlei kunstuitingen, en hij laakt de vooringenomenheid van vele journalisten. „Feitenvrij schrijven, als journalist. Dat wordt eigenlijk nooit meer charmant gevonden. Behalve als het over kerken gaat.”

In de epiloog van dit boek geeft Sanders aan dat geloven nooit af is. „Jezelf christen noemen is een absoluut begin, en verre van een eindstation. Daarna komt er alleen maar meer op je af.” Dat is herkenbaar als een echo van wat de apostel Paulus schrijft in Filippenzen 3:1-14.

_Wonder, wonderlijk. Oefeningen in geloof, _Stephan Sanders; uitg.KokBoekencentrum; 223 blz.; € 21,99