Dat meldt Orgelnieuws.nl.

Organisten en orgelliefhebbers kennen Van Mazijk vooral van zijn koraalbewerkingen, die veelal de geest van Feike Asma ademen. Hij werd in 1934 in Rotterdam geboren, studeerde orgel bij Piet van den Kerkhoff in de Nieuwe Zuiderkerk en theorie bij Jan van Dijk aan het Rotterdams conservatorium. In Den Haag werd de orgelstudie bij Feike Asma voortgezet. Van Mazijk behaalde ook het staatsdiploma voor piano. Hij gaf de nodige orgelconcerten in onder andere de Oude Kerk te Amsterdam. Daarbij zette hij net als Asma naast koraalbewerkingen grote orgelwerken op de lessenaar.

Van Mazijk werd vooral bekend door zijn eigen bewerkingen, zoals een toccata over Psalm 150, een hymne over "Middelpunt van ons verlangen", een toccatine over "De dag door Uwe gunst ontvangen", een canon over "Wat God doet, dat is welgedaan" en melodiebewerkingen over "Komt, laat ons voortgaan, kind'ren" en Psalm 73. De meeste verschenen in druk. Naar eigen zeggen schreef hij meer dan zestig koraalbewerkingen en onder andere een koormis.

In de jaren zestig stopte de musicus volkomen onverwacht zijn veelbelovende concertpraktijk. Waarom hij er toen zo plotseling de brui aan gaf, wist Van Mazijk zelf niet zo goed, vertelde hij in 1986 tijdens een interview met het Reformatorisch Dagblad. „Het had onder meer te maken met uitgekeken zijn op de hele orgelwereld, op het instrument, op de muziek, op de mensen om me heen. Ik wilde iets anders, iets breders.”

In de jaren tachtig dook Van Mazijk plotseling op in de Maartenskerk in Tiel om er een concert te geven. 
Terugkijkend op dit concert vertelde hij in 1994 tegenover het Reformatorisch Dagblad: „Ik wist eigenlijk niet goed wat ik ervan moest vinden. Ik vond het een beetje leuk, een beetje. Maar dat hoort nu eenmaal bij mij. Ik vind alles wel leuk: orgel spelen, piano spelen, componeren, maar het maken van keuzes heb ik altijd heel erg moeilijk gevonden. Ik kom gewoon levens tekort. In mijn jonge jaren begon ik een studie in de beeldende kunst, ik heb gedroomd van een eigen orgelbouwbedrijf en op het conservatorium volgde ik vier richtingen zonder een van die vier echt af te maken. Dat heb ik later ingehaald aan onder meer de Nederlandse Beiaardschool in Amersfoort en op het Utrechts conservatorium. Sinds jaren ben ik beiaardier te Laren en geef ik theorieles aan het Utrechts Conservatorium. Verder ben ik nog dirigent en tussen neus en lippen door heb ik me beziggehouden met veehouderij. Op dit moment bouw ik mijn eigen huis af.”

Van Mazijk was in Laren organist/dirigent van de rooms-katholieke basiliek van St. Jan. In die tijd raakte hij in de ban van het gregoriaans, vertelde hij in 2013 tijdens een interview met het Reformatorisch Dagblad. Hij startte in de basiliek een concertserie op zaterdagavond. „Ik had een cantorij en een orkestje waar ik barokmuziek mee uitvoerde. Cantates van Bach, de Johannes Passion, het Weihnachtsoratorium, de Messiah van Händel. Met Maarten Kooy en Jan Jansen speelde ik klavecimbelconcerten van Bach.”

Het concert in Tiel in de jaren tachtig was het begin van een nieuwe reeks optredens. „Ik ging weer serieus orgel studeren en speelde in Kampen, Middelburg, Katwijk, Amsterdam, Den Haag. Ook maakte ik een lp met eigen werk in Tiel en diverse cd’s bij De Bazuin.” De comeback eindigde abrupt. Van Mazijk raakte met zijn linkerhand in de freesmachine en het topje van zijn wijsvinger was weg. „Daardoor moest ik stoppen met spelen. Sommigen geloofden me niet en dachten dat het een smoesje was. M’n zoon zei: Pa, je hoeft niet meer te kiezen, er is voor je gekozen.”

Van Mazijk deed „helemaal niets meer” met muziek, vertelde hij in 2013. „Ik heb de piano en het orgel al drie maanden niet aangeraakt; heb ook geen behoefte om te componeren. In 1996 heb ik een herseninfarct gehad. Daar ben ik gelukkig behoorlijk van hersteld, maar ik moet niet meer dan één ding tegelijk doen. Ik ben graag in m’n werkplaats bezig of ik ga de moestuin in. Het is goed geweest zoals het gegaan is.”