En Hij, de scharen ziende, werd innerlijk met ontferming bewogen over hen, omdat zij vermoeid en verstrooid waren, gelijk schapen, die geen herder hebben.
Uitleg
Jezus ziet de schare. Met innerlijke ontferming bewogen. Hij de goede Herder ziet Zijn verloren schapen. Het is toch waar wat Jesaja schrijft (Jesaja 53:6), dat zij – en wij – allen dwalen als schapen! We keren ons naar onze eigen weg. Met deze enkele woorden kunnen de verloren schapen getekend worden. Eén en al ellende en uitlandig. Niet wandelend op dé weg.
Dat ziet Jezus, dé Herder der schapen. In tegenstelling tot de herders van Israël. In hun ogen is geen barmhartigheid te vinden. Ze leggen de schare lasten op die niet te dragen zijn en waar zichzelf verre van hielden. Zo werd de genade van God verduisterd.
Misschien hebben wij wel eens schaap gezien in nood, of een schaap dat verwaarloosd was. Dat doet wat met ons. Een dier dat te moe is om nog overeind te komen. Dat roept iets bij ons op als het goed is: ontferming.
Zullen we dit beeld gebruiken voor Christus’ liefde? Hij ziet vermoeiden en belasten en roept ze op om bij Hem alleen de rust te vinden. Innerlijke ontferming. Rommelende ingewanden. Dat is wat het Woord ons wil laten proeven. Voor de discipelen rondom Hem, alsook de schare. Straks mogen de discipelen Zijn liefde verkondigen. Aan alle volken. Om ze tot Zijn discipelen te maken. Ze moeten alle volken zien met de ogen van Christus: als vermoeiden en belasten.
En de schare…? Die mag weten dat Hij weet wie wij allemaal zijn: dwalende schapen, vermoeide schapen, dorstige schapen, treurende schapen. Hij (onder)wijst ons waar de troost te vinden is: bij Hem alleen.
Zingen: Psalm 6:9
Vraag: Waarom was Jezus met innerlijke ontferming bewogen, wat is de boodschap voor ons?
Het licht van Pasen heeft in de verkondiging weer geschenen. De zon leek ondergegaan op Golgotha, maar Jezus Christus heeft alles overwonnen.
Daar proeven we al iets van in de woorden van de Bergrede. Wie de boodschap van het Evangelie niet verstaat, die verstaat ook de bergrede niet. Hier klinkt dat zij die treuren, vertroost zullen worden. ...
Gisteren hebben we ingezet met een korte herinnering aan Pasen. Heilsfeiten mogen we niet los van elkaar zien. Nu luisteren we samen naar de eerste woorden van Mattheüs, die ons meeneemt de berg op. We gaan naast Hem zitten. Op één van de bergen ergens in het land van Galilea. Even daarvoor is Hij ...
De goede Herder trekt de berg op. Met daarachter de schare. Een aangrijpend beeld moet dat geweest zijn. De verloren schapen van het huis van Israël. Hij heeft oog voor hen.
Ik weet dat er gedacht wordt dat Jezus Zich boven alles richtte tot Zijn leerlingen, de twaalf discipelen. Laat het waar zijn dat zij ...
Jezus ziet de schare. Niet zomaar een schare. Het is al genoemd, het zijn de verloren schapen van het huis van Israël, de kinderen van het verbond. Schapen zonder herder, maar wel schapen. In Psalm 23 laat David horen dat de HEERE zijn herder is en dat het hem aan niets ontbreekt.
Jezus ziet de schare. Met innerlijke ontferming bewogen. Hij de goede Herder ziet Zijn verloren schapen. Het is toch waar wat Jesaja schrijft (Jesaja 53:6), dat zij – en wij – allen dwalen als schapen! We keren ons naar onze eigen weg. Met deze enkele woorden kunnen de verloren schapen getekend worden. Eén en al ellende en uitlandig. ...
Wat is de boodschap die de discipelen en de schare te horen krijgen? Wat is het eerste woord uit de mond van Jezus? Lees maar mee: ‘zalig’! Tot achtmaal toe spreekt Hij dit woord uit. Een uitroep van vreugde.
Geen onbekend woord voor de schapen van het huis van Israël. Het is de ...
Tot achtmaal toe klinkt het woord ‘zalig’. Ook de treurenden. Het woord vinden we terug bij de dodenklacht. Een van de sterkere uitdrukkingen voor droefheid. Zo treurde Jakob over bitter als hij denkt dat zijn zoon Jozef dood is. Lukas schrijft dat zij die wenen, zullen lachen (Lukas 9:21).
Zaterdag: Schaap in nood
Mattheüs 9:36
Uitleg
Jezus ziet de schare. Met innerlijke ontferming bewogen. Hij de goede Herder ziet Zijn verloren schapen. Het is toch waar wat Jesaja schrijft (Jesaja 53:6), dat zij – en wij – allen dwalen als schapen! We keren ons naar onze eigen weg. Met deze enkele woorden kunnen de verloren schapen getekend worden. Eén en al ellende en uitlandig. Niet wandelend op dé weg.
Dat ziet Jezus, dé Herder der schapen. In tegenstelling tot de herders van Israël. In hun ogen is geen barmhartigheid te vinden. Ze leggen de schare lasten op die niet te dragen zijn en waar zichzelf verre van hielden. Zo werd de genade van God verduisterd.
Misschien hebben wij wel eens schaap gezien in nood, of een schaap dat verwaarloosd was. Dat doet wat met ons. Een dier dat te moe is om nog overeind te komen. Dat roept iets bij ons op als het goed is: ontferming.
Zullen we dit beeld gebruiken voor Christus’ liefde? Hij ziet vermoeiden en belasten en roept ze op om bij Hem alleen de rust te vinden. Innerlijke ontferming. Rommelende ingewanden. Dat is wat het Woord ons wil laten proeven. Voor de discipelen rondom Hem, alsook de schare. Straks mogen de discipelen Zijn liefde verkondigen. Aan alle volken. Om ze tot Zijn discipelen te maken. Ze moeten alle volken zien met de ogen van Christus: als vermoeiden en belasten.
En de schare…? Die mag weten dat Hij weet wie wij allemaal zijn: dwalende schapen, vermoeide schapen, dorstige schapen, treurende schapen. Hij (onder)wijst ons waar de troost te vinden is: bij Hem alleen.
Zingen: Psalm 6:9
Vraag: Waarom was Jezus met innerlijke ontferming bewogen, wat is de boodschap voor ons?
Terug naar Bijbel & leesplannen
Deze Bijbelstudie maakt deel uit van een groter Bijbelrooster.
Download het Leesplan als PDF
Alle Leesplan dagen
-Dinsdag: Dinsdag: Een heerlijke troost
Het licht van Pasen heeft in de verkondiging weer geschenen. De zon leek ondergegaan op Golgotha, maar Jezus Christus heeft alles overwonnen.
Daar proeven we al iets van in de woorden van de Bergrede. Wie de boodschap van het Evangelie niet verstaat, die verstaat ook de bergrede niet. Hier klinkt dat zij die treuren, vertroost zullen worden. ...
-Woensdag: Woensdag: Voor armen het Evangelie
Gisteren hebben we ingezet met een korte herinnering aan Pasen. Heilsfeiten mogen we niet los van elkaar zien. Nu luisteren we samen naar de eerste woorden van Mattheüs, die ons meeneemt de berg op. We gaan naast Hem zitten. Op één van de bergen ergens in het land van Galilea. Even daarvoor is Hij ...
-Donderdag: Donderdag: Innerlijke ontferming
De goede Herder trekt de berg op. Met daarachter de schare. Een aangrijpend beeld moet dat geweest zijn. De verloren schapen van het huis van Israël. Hij heeft oog voor hen.
Ik weet dat er gedacht wordt dat Jezus Zich boven alles richtte tot Zijn leerlingen, de twaalf discipelen. Laat het waar zijn dat zij ...
-Vrijdag: Vrijdag: Grazige weide
Jezus ziet de schare. Niet zomaar een schare. Het is al genoemd, het zijn de verloren schapen van het huis van Israël, de kinderen van het verbond. Schapen zonder herder, maar wel schapen. In Psalm 23 laat David horen dat de HEERE zijn herder is en dat het hem aan niets ontbreekt.
Deze woorden kan de ...
-Zaterdag: Zaterdag: Schaap in nood
Jezus ziet de schare. Met innerlijke ontferming bewogen. Hij de goede Herder ziet Zijn verloren schapen. Het is toch waar wat Jesaja schrijft (Jesaja 53:6), dat zij – en wij – allen dwalen als schapen! We keren ons naar onze eigen weg. Met deze enkele woorden kunnen de verloren schapen getekend worden. Eén en al ellende en uitlandig. ...
-Zondag: Zondag: Zalig
Wat is de boodschap die de discipelen en de schare te horen krijgen? Wat is het eerste woord uit de mond van Jezus? Lees maar mee: ‘zalig’! Tot achtmaal toe spreekt Hij dit woord uit. Een uitroep van vreugde.
Geen onbekend woord voor de schapen van het huis van Israël. Het is de ...
-Maandag: Maandag: Zalig zijn zij die treuren
Tot achtmaal toe klinkt het woord ‘zalig’. Ook de treurenden. Het woord vinden we terug bij de dodenklacht. Een van de sterkere uitdrukkingen voor droefheid. Zo treurde Jakob over bitter als hij denkt dat zijn zoon Jozef dood is. Lukas schrijft dat zij die wenen, zullen lachen (Lukas 9:21).
Treuren en wenen. Wat is de reden ...