Subthema 'Columns 2012'

We leven in een tijd van komen en gaan. Nee, ik doel niet op de vluchtigheid die de 21e eeuw kenmerkt of bultrug Johannes die is heengegaan. Ik zal jullie niet vermoeien met een verhaal over de komende en gaande treinen die ik dagelijks zie terwijl ik op een koud station wacht.

Laten we niet toegeven aan seculiere tegenwind. We kunnen hem veel beter gebruiken om vooruit te komen, om te laveren. Ook als daarvoor radicale koerswijzigingen nodig zijn. Het opheffen van de SGP bijvoorbeeld. In onze tijd worden maatschappij en politiek gedomineerd door kortzichtig geschreeuw. Daarom kunnen we het kanaal politiek beter opgeven en inruilen voor iets beters.

Dinsdagavond, net voor de deadline. Ik bijt op de dop van m�n pen. Het papier voor me is vlekkeloos wit. Nog een paar uur, dan moet er een column staan.

Het moet er dan toch van komen. Na jaren breng ik weer eens een bezoek aan mijn oude middelbare school. Om iets te regelen loop ik even weer door die oude, bekende gangen. �Ik zet weer voet op vertrouwde grond�, mompel ik plechtig. Want zo weemoedig schijn je een gebeurtenis als dit te moeten benoemen.

Er wordt in onze kerken te weinig naar de dameshoeden gekeken. Onverstandig, want het levert belangrijke inzichten op over de toestand van onze economie. Mijn theorie: hoe slechter het gaat met de economie, hoe kleiner de hoeden.

Smalle taille, hoge jukbeenderen, lichtgebruinde huid, tandpastaglimlach, naveltruitje. Dat is ze: Tanja. Ooit Nederlandse studente, nu strijder in de jungle.

Terwijl weilanden en waterstroompjes voorbijrazen, ben ik verdiept in m�n boek. Net als de mensen naast mij en tegenover mij en in de volgende vierzit � al deinend op de cadans van de trein.

Studenten van 2012: gefeliciteerd! Wij behoren tot de bevoorrechte �studenten van nu�. In onze tijd spekt de staatskas de studentenrekening nog.

Als student mag je een flexibel leven hebben, minder druk word je er niet door. Dikwijls heb ik gezucht als ik weer begon aan een flinke dag middelbare school, maar het universiteitsleven eist ook de nodige uurtjes. Vandaag is zo�n dag dat ik het druk heb.

De Georgi�r Gari Chapidze is in een oud vliegtuig een kleuterschool begonnen. Natuurlijk kon ik het niet laten om deze inventieve docent een paar vragen te stellen.