Doden-op-verzoek in de dokterstas

Van Dommelen

„Toen heb ik gezien wat de euthanasiewetgeving doet in de hoofden van artsen. Doden-op-verzoek zit in de dokterstas, naast de morfine”, vertelt mr. J. W. A. van Dommelen van BouwmanVanDommelen-advocaten in Utrecht. „Mijn schoonvader had kanker en was er slecht aan toe. Hij wilde in eigen huis sterven. Dat is een zwaar ziekbed van vier maanden geworden. Ik heb gezien hoe een mens door deze ziekte ontluistert en aftakelt.”

Het eerste gesprek met de huisarts was erg confronterend, voor de vader en zijn kinderen, aldus van Dommelen. „Die huisarts zei: Meneer, als u niet wilt lijden, dan kan ik u helpen. Mijn schoonvader was toen sprakeloos. Zijn dochter heeft de arts bij het vertrek duidelijk gemaakt dat euthanasie niet paste in de levensvisie van haar vader.

Zij vertelde later: Ik zag de arts denken: Verwacht in dat geval niet dat ik heel actief zal zijn met de begeleiding, dan moet u het zelf maar doen. En zo is het ook gegaan. Die huisarts kwam eens in de twee weken vijf minuten op bezoek. Dat was een confrontatie met de werkelijkheid van vandaag. Hij liet ons de consequenties van de beslissing voelen, terwijl goede lijdensverzachtende zorg van zijn kant zoveel had kunnen betekenen.”

Van Dommelen is door de gebeurtenissen wel genuanceerder over euthanasie gaan denken. „Het wordt begrijpelijker, aanvaardbaarder. Je kunt euthanasie alleen afwijzen als je een alternatief hebt. En dat is de lijdensverzachtende zorg.”

Gaat u op 10 april naar Den Haag om te protesteren tegen de nieuwe euthanasiewetgeving?

„Nee, ik ben verhinderd, want ik heb op dat tijdstip een zitting. Zondag is er bij ons biddag in verband met de euthanasiewetgeving. Sinds het sterfbed van mijn schoonvader merk ik dat ik extra betrokken ben op het gebed in de kerk als euthanasie daarin voorkomt. Ik kan het nu beter inkleuren.”