Wet geeft unheimisch gevoel

dhr. C. Steenkamer

De 68-jarige C. Steenkamer uit Putten maakt zich zorgen. Niet dat hij voor zichzelf gevaar ziet ontstaan als senior, maar wel voor mensen om hem heen. „Als vrijwilliger kom ik bijna wekelijks in 's Heerenloo in Ermelo. Ik wandel vaak met een oudere, gehandicapte jongen. Een Jood van origine. Dan denk ik wel eens – ook met de geschiedenis van de Tweede Wereldoorlog in mijn achterhoofd: Als er een gaatje in de wet zit, wie maakt er straks nog bezwaar tegen euthanasie als er zomaar over jouw leven beschikt kan worden? Zo'n jongen is een kostenpost voor de maatschappij. Hoe wordt over een aantal jaren met mensen als jij omgegaan? Huiveringwekkend vind ik dat.”

Steenkamer betreurt het vooral dat nu juist Nederland –een land met vanouds een calvinistische levensbeschouwing– deze wet uitvaardigt. „We blijken voorloper te zijn in het kwaad. Ik weet dat het spreekwoord zegt: Een land krijgt de regering die het verdient. Maar toch...”

De Putter Steenkamer constateert dat je steeds vaker met euthanasie in aanraking komt. „Links en rechts hoor je ervan. En er gebeuren ook veel dingen achter de schermen. Ook waar ik het niet direct verwacht. Dan hoor je opeens van de preekstoel dat die man en zijn vrouw bijna tegelijkertijd zijn overleden. Als je dan gaat zitten denken... Ik ben bang dat we dat soort voorvallen in toenemende mate zullen gaan horen. Ingrijpend.”

Gaat u op 10 april naar Den Haag om te protesteren tegen de nieuwe euthanasiewetgeving?
„Nee, maar ik hoop er in het gebed bij betrokken te zijn. Ik hoop dat er veel mensen komen, maar ook dat er veel gebed mag zijn dat harten geneigd worden en dat de stemming nog gunstig mag uitvallen, zodat deze wet niet zal worden aangenomen.”