Ze verhuisden ruim drie jaar geleden van Genemuiden naar Norwich in de Canadese provincie Ontario: Bert Koekoek (47) en Linda Koekoek-Pater (44) met negen kinderen. De oudste zoon, Albertus, rondde vorig jaar zijn opleiding in Nederland af en woont inmiddels ook weer bij zijn ouders.
Het is een warme zomeravond als Bert en Linda, zittend aan de tuintafel achter hun vrijstaande woning –ooit gebouwd door Schotse emigranten– terugblikken op hun emigratie. Enkele meters verderop scharrelen kippen rond. In het gras tsjirpen de krekels.
Koekoek was in Nederland zzp’er en gespecialiseerd in het leggen van parketvloeren. In de jaren voor hun verhuizing ging een aantal opdrachtgevers echter failliet en liep het werk terug. Bert: „In 2012 kreeg ik na een bezoek aan Canada een baan aangeboden in Ontario als timmerman in de bouw voor het plaatsen van deur- en raamkozijnen, trappen en dergelijke. Wij dachten overigens al langer aan emigratie, waren ook al eerder in Canada geweest, maar toen werd het ineens een serieuze optie. Mijn vader gaf ons altijd al mee: „Als je het kunt doen, moet je gaan.””
Het besluit om te emigreren was niet moeilijk. De weg erheen werd gebaand, aldus het stel. Bert: „Wel moeilijk was het afscheid van de familie in juni 2013 op Schiphol. Vooral ook voor mijn schoonouders viel het niet mee.” Linda: „Inmiddels zijn ze gelukkig hier geweest en hebben ze gezien dat de kinderen goed zijn gewend en het naar hun zin hebben. In Genemuiden woonden we in het dorp. Hier wonen we vrij en hebben veel ruimte.”
Kerkelijk werd de familie Koekoek goed opgevangen door leden van de gereformeerde gemeente van Norwich. Linda: „De eerste anderhalve week na aankomst hoefde ik bijvoorbeeld niet te koken. Het eten werd gebracht. Dat was echt geweldig.”
Het is hard werken in Canada. Bert: „Maar dat deden we in Nederland ook al. Je verdient je geld hier niet gemakkelijker dan in Nederland. Maar je houdt aan het eind van de maand wel meer over, al is het leven ook hier niet goedkoop. Levensmiddelen bijvoorbeeld zijn fors geprijsd. We betalen hier jaarlijks schoolkosten voor het reformatorisch onderwijs. De kerkelijke gemeente is echter vrijgevig. Er zijn mensen zonder schoolgaande kinderen die nog altijd schoolkosten voor hun rekening nemen en ook de collectes in de kerk brengen veel op.” Linda: „Je bent onderdeel van een groep die elkaar steunt en nodig heeft, mede door de gemeenschappelijke emigratieachtergrond. Ook als gezin zijn we meer op elkaar gericht, misschien ook door de grotere afstanden. Dat ervaren we als heel positief.”
Bert: „De mensen hebben meer tijd voor elkaar dan in Nederland. De samenleving is meer relaxed. Al heeft dat ook een keerzijde. Het duurde bijvoorbeeld vier maanden voordat we een internetaansluiting hadden. Je hebt hier soms wat meer geduld nodig.”
Dit is het zesde deel in een serie over Nederlandse christenen in het buitenland. Volgende week donderdag deel 7.