Het thema van de jaarlijkse zomeravondbijeenkomst in de Maranathakerk in ’t Loo bij Oldebroek luidde ”Geloofsvervolging in Nederland?” De avond was georganiseerd door de hervormd-gereformeerde mannenvereniging uit Nunspeet. Ds. D. J. Budding, hervormd emeritus predikant, verzorgde de opening en sluiting van de avond.

Dr. C. S. L. Janse uit Apeldoorn, oud-hoofdredacteur van het RD, sprak over ”Geloofsvervolging in de samenleving?” Hij verwees als eerste naar het onderwijs, waar de komende jaren burgerschapsvorming aandacht krijgt. „Het gaat onder andere over respect voor alle levensvormen, ook niet-Bijbelse.” Hij noemde ook de zondag. „Sollicitanten die op zondag niet willen werken, krijgen het steeds moeilijker, zeker als de arbeidsmarkt ruimer wordt.”

Ook de positie van christelijke werknemers met gewetensbezwaren, bijvoorbeeld tegen abortus of euthanasie, kwam aan bod. Daarmee wordt steeds minder rekening gehouden, aldus dr. Janse. Hij vroeg zich af in hoeverre een secretaresse verantwoordelijk is voor de brieven die ze voor haar baas opstelt en de bouwvakker voor de moskee die hij bouwt.

De wetenschapper haalde kwesties rond homoseksualiteit aan. Hij zei dat voorzichtigheid geboden is, maar ook dat verzet tegen homoseksuele relaties snel gezien wordt als provoceren. Hij herinnerde eraan dat ondertekenaars van de Nashvilleverklaring op het matje geroepen zijn. Zijn slotconclusie was dat de ruimte voor het christelijk geloof duidelijk ingeperkt wordt.

Tegenstand in kerk

Dr. M. Klaassen, hervormd predikant in Arnemuiden, ging in op ”Geloofsvervolging in de kerk?”. De centrale stelling van hem was dat het ware geloof en de ware gelovigen altijd tegenspraak opgeroepen hebben, ook in de kerk. Hij noemde Micha, Jeremia, Jezus en Paulus als voorbeelden. „De Farizeeën en Schriftgeleerden lagen als het ware op de loer om Jezus te kunnen betrappen. Hun afkeer en haat werden steeds groter, totdat hun woede niet meer te beteugelen viel en Hij aan het kruis gehangen werd.”

De tegenstand binnen de kerk tegen het Evangelie komt volgens hem ook in de kerkgeschiedenis naar voren. Hij gaf als voorbeelden Athanasius in zijn kerkelijke strijd tegen Arius en Maarten Luther in zijn strijd met paus Leo X. Uit de twintigste eeuw noemde hij de Duitse christenen die het Nieuwe Testament van zijn Joodse achtergrond wilden beroven. Zo wilden ze in Lukas 2 niet vermelden dat Jozef uit het huis van David was, omdat Jezus dan een Jood zou zijn. In hun ogen was Jezus een Ariër.

Als actueel voorbeeld diende ds. Olaf Latzel, predikant in Bremen, die in 2015 stelde dat het christelijk geloof niet te verenigen is met een andere godsdienst. Hij kreeg, aldus dr. Klaassen, niet alleen veel kritiek uit grote delen van de Duitse kerken, maar ook de burgerlijke overheid, het Landesparlement, keurde zijn uitspraken af.”

Dr. Klaassen verwees ook naar de Nederlandse versie van de Nashvilleverklaring over huwelijk en (homo)seksualiteit. Daarop kwam dit voorjaar een stroom van kritiek, ook vanuit verschillende kerken. Zijn conclusie was dat „de fundamenten nu worden omgestoten” en dat „wie Gods Woord serieus neemt, moet rekenen op tegenspraak.”