„Op zulke congressen”, zegt hij, „ontmoet je de voorkant van de zending. Je kunt veel leren uit boeken over zending, maar hier hoor je de verhalen. Aan mijn groepstafel zitten mannen uit Gambia, Zuid-Korea, Singapore en Bulgarije en een vrouw uit Nigeria. De Zuid-Koreaan adviseerde de christen uit Gambia om Abraham Kuyper eens te lezen. In dit Afrikaanse land is veel sprake van syncretisme. Christenen doen volop mee aan voorouderverering en allerlei rituelen voor het slapen gaan. Hij dacht dat Kuypers ideeën over de soevereiniteit van God over alle terreinen van het leven zouden kunnen helpen deze problemen op te lossen.”

Het Lausannecongres is ook een belangrijke graadmeter. Wat zijn de trends en thema’s op het gebied van zending? „De GZB vindt het belangrijk om zich op dergelijke vragen te bezinnen. Wat betekent zending in deze tijd? Hoe verhouden we ons tot de kerk in het Zuiden?”

De GZB begon zijn zendingswerk in Indonesië en Afrika. „Daar zullen we zeker blijven”, verzekert Van der Vlies, „maar we vragen ons ook af of we niet naar plaatsen moeten waar nog weinig zendingswerkers actief zijn. Uiteindelijk gaat het erom dat we dienstbaar zijn in het Koninkrijk van God.”

Hij pleit ook voor bezinning op de verhouding tot andere religies. „Nederlanders kijken vooral naar de islam, maar ondertussen kopen we Boeddhabeeldjes en zetten die in onze huiskamer. Het boeddhisme is een zeer onvriendelijke, intolerante godsdienst. Daar krijgen we zeker nog mee te maken.”

Volgens de GZB-stafwerker kan de Nederlandse kerk veel leren van Indonesische christenen. „Ze hebben een schat aan er­varing over hoe zij zich moeten opstellen tegenover mensen die religieus, maar geen christen zijn. Ze laten op een natuurlijke manier de liefde van God zien vanuit een sterke identiteit. Dat is een ijzersterke combinatie.”