Qatar moet kritiek even uitzitten
Karim Sader, die zich gespecialiseerd heeft in de Arabische Golfstaten, liet zich onlangs in een interview ontvallen dat de emir van Qatar hem had toevertrouwd dat „het in de moderne wereld belangrijker is om zitting te hebben in het Internationale Olypisch Comité dan lid te zijn van de Verenigde Naties.” Een uitspraak die veel zei over het buitenlandse profiel van Qatar, waar over enkele weken de het wereldkampioenschap voetbal zal beginnen.
De Saudische prins Sultan Bandar zei ooit minachtend over Qatar dat dit een land was dat bestond uit „300 inwoners en een televisiestation”, waarmee hij al-Jazeera bedoelde. Het kleine Qatar begreep dat het in militair opzicht werd overschaduwd door regionale zwaargewichten als Saudi-Arabië en Iran. Opeenvolgende emirs van Qatar zochten daarom een eigen weg door het ontwikkelen van ”soft power”.
Al-Jazeera was hiervan een goed voorbeeld. In de internationale politiek moest de emir van Qatar het afleggen tegen de Saudische koning, maar tientallen miljoenen Arabieren keken naar programma’s op al-Jazeera waarin het Saudische koningshuis soms heftig werd bekritiseerd. Alles onder het mom van journalistieke vrijheid.
Met deze soft power verwierf het kleine Qatar zich een status die zijn geografische oppervlakte en inwonersaantal ver overtrof. Het komende WK voetbal had hier een ander voorbeeld van moeten zijn, maar dat liep anders dan gepland. Het regende plotseling kritiek op Qatar. Kritiek over de situatie van de mensenrechten in dit land en dan met name de arbeidsomstandigheden van buitenlandse werknemers die de stadions moesten bouwen voor het WK voetbal. Recentelijk verschenen er vernietigende rapporten over de situatie van de lhbti-gemeenschap in Qatar.
Verschillende spelers hebben al laten weten dat ze uit solidariteit met deze gemeenschap armbanden in de kleuren van de regenboog zullen dragen tijdens de wedstrijden. De autoriteiten in Qatar weten dat ze dit spektakel gewoon moeten uitzitten, want westere landen staan te dringen in Doha om gascontracten af te sluiten. En het laatste wat ze willen is de Qatarese leiders voor het hoofd stoten.
De oorlog in de Oekraïne kwam voor de leiders van Qatar op een buitengewoon gunstig moment. Door de westerse sancties tegen Rusland kwam vooral Europa in een energiecrisis terecht, die volgens critici van eigen makelij is. Qatar heeft enorme gasvoorraden en dus spoedden Europese leiders zich naar Qatar om hier de emir het hof te maken.
Het Franse bedrijf TotalEnergies sloot onlangs een contract met Qatar ter waarde van 1,5 miljard dollar. Het bedrijf werd hiermee een van de grootste aandeelhouders in het Qatarese North Field gasreservoir. Duitsland koos ook voor samenwerking met Qatar om op de langere termijn de levering van gas veilig te stellen. De EU stuurde voorzitter Charles Michel naar Qatar om de relaties verder te ontwikkelen.
De autoriteiten in Qatar realiseren zich dat hun land door alle negatieve publiciteit rondom het WK in een lastig parket terecht is gekomen. Het WK duurt echter slechts enkele weken. Daarna zal het land weer geprezen worden voor zijn hulp bij de Europese energiecrisis.
