Spannende, verzonnen verhalen waar altijd wel het nodige van klopt. Dat kenmerkt de boeken van Koesveld. „Ik doe voor elk boek onderzoek op de plaats waar het verhaal speelt.”

Het eerste boek van de inwoner van Hardinxveld-Giessendam kwam uit in 1994, toen hij nog leerkracht was op een basisschool. Inmiddels is hij al weer heel wat jaren geschiedenisdocent op het Wartburg College in Dordrecht. „Op school hadden we een geschiedenismethode waar bijna geen verhalen bij werden verteld. Die verzon ik daarom zelf.” Collega’s moedigden hem aan om een verhaal op papier te zetten. Zo ontstond het boek Rowan, dat verscheen bij De Vuurbaak. Later schreef hij voor Columbus en Den Hertog.

Koesveld schrijft vooral over de middeleeuwen, maar ook over de 17e en 18e eeuw. „Over meer recente tijden, zoals de Tweede Wereldoorlog, is al te veel geschreven.” Hij doet onderzoek op plekken waar het verhaal speelt, bijvoorbeeld een ruïne of een klooster. „Voor het boek ”De houten speelbal” ging ik naar een klooster in Cuijk, in Brabant. Daar woonden nog monniken. Ik heb meermaals met hen gesproken. Ik ontdekte dat in het klooster rond 1400 een prior met de naam Ludolphus was. Die naam heb ik in mijn boek gebruikt.”

Soms komt Koesveld op geschiedenissen waar hij zelf nog niet veel van weet. „Ik kwam er achter dat tijdens de Franse revolutie in Bretagne ook veel tegenstanders van de revolutie waren. Daar heb ik toen onderzoek naar gedaan.” Op een subtiele manier probeert hij ook het geloof in zijn boeken te verwerken, bijvoorbeeld door te verwijzen naar historische personen als Bernardus van Clairvaux.

De lezers van zijn boeken zijn volgens Koesveld vooral geïnteresseerde kinderen en jongeren. „Die pakken wel een dik boek.” Maar door wie is Koesveld zelf geïnspireerd? „In mijn kinderjaren vond ik ”Een brief voor de koning” van Tonke Dragt mooi. En ook ”Scheepsmaat Woeltje” van K. Norel.”

Dit is deel 1 in een serie interviews met auteurs naar aanleiding van de kinderboekenweek.