Bidstond GG-synode: met Daniël afzien van een wereld in rep en roer
In de nood van zijn tijd zocht Daniël houvast buiten zichzelf, in het „brandende hart van Gods welbehagen”, zei ds. P. Mulder dinsdagavond. „Zo bad hij, als een leerling van Christus.”
De predikant uit Leiderdorp ging voor tijdens een bidstond voorafgaand aan de generale synode van de Gereformeerde Gemeenten. Deze vergadering gaat woensdag van start in Gouda. De bidstond wordt traditiegetrouw geleid door de preses van de voorgaande synode.
Ds. Mulder preekte vanuit Daniël 9 over ”Daniël, de voorbidder”. De profeet had voor zijn indringende gebed in dit hoofdstuk een „Schriftuurlijke grond”, zei de predikant, namelijk in de boekrol van Jeremia. Daar las Daniël de belofte van terugkeer uit de ballingschap. „Wat doet hij met die woorden? Hij loopt er niet mee te koop, nee, hij buigt zijn knieën. Gods Woord moet vervuld worden en daarom roept Daniël de Heere aan, en pleit hij op Gods Naam.”
De predikant riep zijn hoorders op om, zoals Daniël, gebedsgrond te zoeken in het Woord. „Gronden in onszelf spoelt Gods Geest allemaal weg als Hij licht schenkt. Maar grond ligt er in het Woord, het vleesgeworden Woord Christus. Hij heeft gezegd: „Ik ben met ulieden tot de voleinding der wereld.””
Schuld
Daniëls gebed kenmerkt zich door verootmoediging, vanwege een „schrikwekkende schuld.” Die belijdt hij – eerst voor zichzelf, daarna voor zijn volk. „Van Daniël lees ik geen zonde in de Bijbel, maar hij belijdt ze wel. En het is te vrezen dat de meesten van het volk niet leefden bij deze schuld, maar Daniël is voorbidder en neemt héél het volk mee. Zo is hij een leerling van Christus: Hij neemt als Voorbidder heel Zijn volk mee.”
Schuld is er ook in de context waarin de synode vergadert, zei de predikant. Hij wees op wetgeving in Nederland waarin „de scheppingsorde ondersteboven wordt gekeerd.” „En hoe is het in de kerk? Op meerdere plaatsen wordt het gezag van Gods Woord betwijfeld en komt de mens met zijn denken bovenaan te staan. Onder ons is er zo vaak een los leven, sterk beïnvloed door de media. Over bekering en geloof wordt soms zo makkelijk gesproken. En zijn wij als ambtsdragers geweest wie we moesten zijn? De Heere geve ons de heilzame schrik van Daniël.”
Nastamelen
Te midden van die geestelijke nood vond Daniël een houvast buiten zichzelf. „Hij werpt Zijn smekingen niet neer op zijn gerechtigheden, maar op Gods barmhartigheden, die groot zijn; op het brandende hart van Gods welbehagen.”
Is ons bidden zo op God gericht? vroeg ds. Mulder. „Wie durft, wie kan, wie mag er zo bidden? Christus deed het, en omdat Hij het deed en doet, mag Zijn kerk het weleens nastamelen.”
Daniël krijgt antwoord, door de engel Gabriël. „Die wijst hem op de vervulling van Jeremia’s woorden, maar Daniël krijgt nog veel meer te horen. Gabriël spreekt over de Messias Die komt. Die zal worden uitgeroeid, maar het zal niet voor Hemzelf zijn. Zo krijgt de profeet onderwijs in de borgtocht van de Messias; wat zal zijn geloof zijn opgesprongen in verwondering en blijdschap.”
De predikant sprak de wens uit om als synode vergaderend „met Daniël te mogen afzien van een wereld in rep en roer, van een kerk in verval, van een zondig hart. De Heere regeert door alles heen. Laat het ons in Zijn handen veilig mogen weten. Als wij het moesten doen, konden we maar beter niet aan de synode beginnen. Maar laat het zo mogen zijn: „Wentel uw weg op de Heere, en vertrouw op Hem; Hij zal het maken.” Wentelen: dat is moeilijk werk. Maar als de Heere je de zorgen uit handen neemt en je mag ze bij Hem laten, dan kun je stil en gerust zijn.”
