Belijdeniscatechisanten zijn meestal twintigers. Toch? Soms zijn ze al iets ouder. Maar een man van 89? Daar moet een bijzondere geschiedenis achter zitten. Het verhaal van Dirk Hoek, uit Eemnes. Wat tevens het verhaal blijkt te zijn van Bennart. En van Sander. En natuurlijk ook van Beppie.
Zondag 5 juni, eerste pinksterdag. In de christelijke gereformeerde kerk in het Utrechtse Eemdijk doet, nu drie weken geleden, een vijftal personen openbare geloofsbelijdenis. Twee van hen worden in deze dienst bovendien gedoopt. Het zijn de 89-jarige Dirk Hoek en zijn echtgenote Beppie Hoek-Gieskens (84).
„Dirk Hoek, ik doop u in de Naam van de Vader, van de Zoon en van de Heilige Geest”, klinkt de eeuwenoude doopformule uit de mond van ds. S. (Sander) Griffioen, terwijl hij water giet op het hoofd van een man die „de leeftijd der zeer sterken” ruim heeft overschreden.
Opstaan van de knielbank gaat Dirk moeilijk af. Een ouderling schiet toe. Hij links, de dominee rechts; samen helpen ze de bejaarde man overeind. Dan kan die het weer prima alleen af. Leunend op zijn stok neemt hij zijn plaats in het rijtje van vijf weer in. Naast zijn vrouw Beppie.
Wel een halve eeuw lang zag het tweetal, in 2021 65 jaar met elkaar getrouwd, de kerk niet vanbinnen. In het verleden gebutst, gekwetst, beschadigd geraakt… door kerkmensen. Tot zij vorig jaar, via Marktplaats en de aankoop van een oude melkbus, de weg terugvonden naar het bedehuis en naar de gemeenschap der heiligen.
Hieronder het verhaal van Dirk. Dat net zo goed het verhaal is van Bennart. En van de dominee. En van Beppie.
