Eigenaar Gerben Berkhoff staat te popelen om te beginnen. „Mijn passie is mensen blij maken met het eten en de sfeer”, zo licht Berkhoff (43) zijn enthousiasme toe. Het ziet ernaar uit dat de restauranteigenaar zijn passie de komende dagen vol overtuiging kan uitoefenen: de telefoon staat roodgloeiend omdat veel mensen willen reserveren. Voor zaterdag zit ’t Edelhert zelfs al vol.

Tegelijk hangt er een donkere wolk boven de opening. „Elke keer houd ik mijn hart vast als ik de cijfers omhoog zie gaan”, zegt Berkhoff. „Dan denk ik: het gaat weer de verkeerde kant op.”

Holle kies

Naast het mentale aspect is er ook de financiële kant van de zaak. Berkhoff moest sinds het begin van de pandemie drie keer dicht. „Ik draai in coronatijd vijftig tot zestig procent minder omzet dan daarvoor.” Er is wel overheidssteun, maar dat is voor de Veluwse ondernemer niet meer dan een fooi. „De overheid kijkt naar de omzet die je verliest en op basis daarvan krijg je een kleine vergoeding. Die kan ik in een holle kies stoppen.” Om bezig te blijven in de periode dat hij dicht moest, heeft Berkhoff geprobeerd een wijnhandel op te zetten en heeft hij bijgeklust in de bouw.

Hoeveel de laatste lockdown ondernemers door het hele land heeft gekost, is alleen maar te schatten. Economen denken dat de schade in totaal in de miljarden loopt. Een vaker genoemd getal is een omzetverlies van 2 miljard euro. Kleding- en schoenwinkels hebben het daarbij relatief gezien nog zwaarder dan de horeca. Schade inhalen is zo goed als onmogelijk, omdat mensen producten die ze wilden kopen, vaak niet alsnog aanschaffen en voorgenomen etentjes lang niet altijd inhalen.

Lontjes

Niet alleen het gesloten zijn, maar ook de qr-code, die nu geldt als voorwaarde voor opening, kost Berkhoff geld. Hij ziet de coronapas dan ook het liefste verdwijnen. „Het kost mijn personeel veel energie om iedereen te controleren.”

Zolang de coronapas en andere aanvullende maatregelen verplicht blijven, is het voor Berkhoff moeilijk om onbevangen zijn werk te doen. „Met alles wat ik moet controleren, ben ik bijna een politieagent. We moeten qr-codes checken, mondkapjes moeten op als mensen naar de wc gaan, als ze naar buiten gaan, noem maar op. Ondertussen krijgen mensen steeds kortere lontjes. Ze tonen geen begrip, bijvoorbeeld als ze moeten wachten.”

Bijltje

Over de verplichte sluitingstijd van tien uur is Berkhoff wel te spreken. „Dat is een normale tijd. Maar bijvoorbeeld om acht uur sluiten is net niks. Dan moet iedereen gehaast eten, terwijl mensen graag een avondje uit willen zijn. Ze voelen zich tegen achten weggekeken, alleen maar omdat ik me aan de regels wil houden.”

De lockdown heeft diep ingegrepen, geeft Berkhoff toe. „Ik heb weleens tegen mezelf gezegd: „Je kunt net zo goed stoppen en een vaste baan zoeken, want dan word je doorbetaald.” Nu had ik het gevoel dat alles waar ik voor gewerkt heb, me werd ontnomen.”

Toch heeft hij nooit serieus overwogen zijn zaak op te geven. „Ik heb hier twaalf jaar lang iets moois opgebouwd, dan ga ik niet het bijltje erbij neergooien. Dat zit niet in me.”