Aad Schippers (59) werkte als elektromonteur toen hij op 19-jarige leeftijd een lelijke val maakte waardoor zijn knieschijf brak. Vele operaties volgden en hij kreeg een knieprothese. Door een infectie heeft hij snel last van keloïdvorming: overmatig littekenweefselgroei. Dit mondde uit in verschillende hernia’s, waardoor hij rond 2007 volledig werd afgekeurd. Daarna ging het hard achteruit. „Op dat moment had niemand verwacht dat hij nu nog zou kunnen lopen, maar hij kan het nog steeds; door discipline, fysiotherapie en zijn positiviteit.”

Vader en dochter lopen geregeld samen een rondje door de Barneveldse natuur. Dat gaat niet altijd zonder slag of stoot. Hij loopt met een rollator of met stokken, omdat zijn linkerbeen ineens kan uitvallen of omdat het tijdens het lopen zomaar in zijn rug kan schieten. Toch blijft hij zo veel mogelijk in beweging. Ook doet hij vrijwilligerswerk om voor anderen van betekenis te kunnen zijn.

Op de vraag of er nog een roman komt over haar vader zegt ze lachend: „Misschien, ik heb zo veel ideeën.” Hoe deze zal gaan heten weet ze al wel: ”Chronisch optimistisch”. „Hij heeft chronisch pijn maar is ook altijd optimistisch. Ik heb hem vanwege zijn pijn nog nooit terneergeslagen gezien. Daar leer ik van, dan denk ik bij mezelf: ik moet ook niet zo zeuren.”