Naast de avond in Delft werden elders in het land en worden ook volgende week dinsdag ambtsdragersontmoetingen gehouden met als thema “Corona of niet, volhard!”

Volharding is volgens emeritus predikant ds. Schuurman, lid van het hoofdbestuur van de Gereformeerde Bond, een Bijbelse kernnotie die doorlopend aandacht vraagt. „Ook in het leven met God is volharding nodig. Evenals het gaat om betrokkenheid bij de gemeente en om ambtsdrager te zijn.”

De predikant legde de vinger bij de coronacrisis die ook de kerk getroffen heeft. „Gelukkig zijn we het ergste stadium voorbij, maar de gevolgen zijn nog niet te overzien”, zei hij. „Mensen zijn buiten beeld geraakt. Zijn ze bezig om af te haken?”

Volgens de predikant was het voor corona net zo goed lastig om mensen vast te houden. „Zou het kunnen dat door corona een proces van innerlijke uitholling aan het licht komt? Een proces dat al merkbaar was aan afnemende trouw in de kerkgang?” Ook de binding aan de eigen gemeente ziet ds. Schuurman minder worden. Het zijn ontwikkelingen die door corona in een stroomversnelling gekomen zijn.

Terugval

Ook in de Schrift is het gevaar zichtbaar van terugval en zelfs afval, dat constant op de loer ligt. De predikant verwees naar de ontevredenheid van Israël tijdens de woestijnreis. „Aangrijpend hoe in Johannes 6 duizenden discipelen Jezus de rug toekeren omdat ze Zijn Woord te hard vinden.”

Hebreeën 10 toont dat het op volharding aankomt. Volgens de predikant is het opvallend dat in de Bijbel volharding vooral ter sprake komt in het kader van verdrukking. „Volharding wordt het meest beoefend als het geloof onder druk staat.”

In de Schrift tekenen zich twee hoofdlijnen af als het om volharding gaat, aldus ds. Schuurman. „Het is zowel een gave als een opgave. In deze volgorde. Primair is het God Die doet volharden. Volharding is in de eerste plaats een gave van boven. Daarnaast worden we keer op keer aangespoord om te volharden.”

Focus

Vervolgens richtte de predikant zich op Handelingen 2:42 waar het leven van de gemeente beschreven wordt die op Pinksteren is ontstaan. Die gemeente ontstond door de Heilige Geest én de prediking. „Dat heeft ons veel te zeggen, ook in deze coronatijd. Het geeft focus aan ons werk als ambtsdragers. Als we dit Bijbelwoord als uitgangspunt nemen voor ons kerkenraadsbeleid, dan is de richting die we hebben te gaan helder.”

De eerste gemeente concentreerde zich op de leer, de leer van de apostelen. „Het is de voedingsbron van levend geloof en geen dogmatisch systeem of leerstelligheden.” Vervolgens volhardden die christenen in de gemeenschap. „Onderlinge verbondenheid wortelt in de verbondenheid met Christus. We hebben elkaar nodig om de Heere te dienen. God geeft ons in de gemeente aan elkaar.” Ook volhardde de eerste gemeente in het breken van het brood, waarmee het heilig avondmaal bedoeld zal zijn. Ten slotte was er volharding in de gebeden. „Een levende gemeente is een biddende gemeente. Als uiting van erkennen en ook afhankelijkheid van God.”