„Heel begrijpelijk dat mensen prik halen liever privé houden”
De Elspeetse huisartsen John en Carolien Polderman bieden patiënten de mogelijkheid een coronaprik tijdens een spreekuur te halen. Dat is geen zwakte, benadrukt het echtpaar. „Het is een stukje privacy van de patiënt. De buitenwereld hoeft daar niets van te weten.”
„Stiekem”, noemt de NOS het vaccineren achter gesloten deuren. Carolien kan zich daarover opwinden. „Het heeft niets met zwakte te maken, ook niet met stiekem doen. Het is respecteren van eigen mening. Er wordt zoveel in de spreekkamer besproken wat anderen niet aangaat.”
Is het niet flinker als mensen uit durven komen voor hun keuze om een vaccin te halen? John vindt van niet. „Ik kan me goed voorstellen dat mensen liever niet willen dat anderen het weten. Stel dat iemand een positie in de gemeenteraad heeft en op zijn vaccinatiestandpunt wordt beoordeeld, dan is het heel begrijpelijk dat hij dat liever privé wil houden. Van sommigen weet ik dat ze geen discussie met de familie willen.” Of er ook predikanten achter de muren van de spreekkamer zijn geprikt, wil hij niet zeggen. „Beroepsgeheim.”
Patiënten komen zelf met een verzoek om in de spreekkamer een prik te kunnen krijgen, zegt John. „Wij doen geen pogingen om patiënten over te halen. De gezondheid van de patiënt stellen we voorop. Daar hoort vaccinatie bij, maar we respecteren de visie van andersdenkenden.”
De huisartsenpraktijk heeft een aantal prikdagen gehad waarop veel mensen in een daarvoor bestemd gebouw een vaccin van AstraZeneca konden krijgen. Daarnaast zijn er een aantal sessies geweest waarbij mensen desgewenst tijdens een spreekuur een prik konden krijgen.
Het is niet voor het eerst dat echtpaar Polderman mensen in de spreekkamer vaccineert. „Zolang we hier in Elspeet zitten –al bijna veertig jaar– doen we het zo,” zegt John.
Hoeveel andere huisartsen dezelfde werkwijze hanteren, weten de Elspeetse artsen niet. John: „Ik denk wel een aantal. Artsen kennen het principe.”
In Elspeet is de vaccinatiebereidheid al eeuwen laag. Toch bespeurt John een verschuiving in principes. „Veertig jaar geleden kenden we 200 patiënten die niet verzekerd waren, nu nog maar 20. Vroeger had niemand een tv, nu zie je overal laptops. Er is wel iets aan het veranderen. Ook vaccinatie ligt nu minder gevoelig dan enkele decennia terug.”