Het gaat in de praktijk om huwelijken tussen Palestijnse staatsburgers van Israël (ook wel Israëlische Arabieren genoemd) en Palestijnen uit de Westelijke Jordaanoever.

De Knesset nam de wet in 2003 aan. Dat het parlement toentertijd de noodzaak van deze wet inzag, is niet verwonderlijk. Toen woedde de Tweede Intifada. Palestijnse zelfmoordterroristen voerden barbaarse terreuraanvallen in Israël uit, waarbij honderden burgers het leven verloren. Ook sommige Palestijnen die in Israël woonden, waren bij terreur betrokken.

Het ging om een tijdelijke wet die de Knesset elk jaar vernieuwde. De wet kreeg in de loop van de tijd ook een demografische functie. Yesh Atid-leider en minister van Buitenlandse Zaken, Yair Lapid, tweette maandag dat de wet een instrument is om de Joodse meerderheid te garanderen. Verder dient de wet volgens hem de veiligheid.

De regering-Bennett had de wet graag willen verlengen. Om de coalitiepartijen die eigenlijk tegen de wet zijn (de islamitische Ra’am en de linkse Meretz) toch mee te krijgen, sloot de minister van Binnenlandse Zaken, Ayelet Shaked van de ultrarechtse Yamina, een compromis. De wet zou slechts voor een half jaar gelden en ze haalde er een paar andere scherpe kantjes vanaf.

Toch lukte het niet de wet door te voeren. Van de Knessetleden stemden 59 voor en 59 tegen. Bizar is dat de Likud van oud-premier Benjamin Netanyahu tegen de wet stemde. De partij vindt weliswaar dat Palestijnen zoveel mogelijk geweerd moeten worden uit Israël, maar ze wil geen wet steunen die de regering van Bennett wil doorvoeren. Amichai Chikli van Yamina maakte het nog bonter door volslagen onverwacht met Likud mee te stemmen en de wet dus te verwerpen. Daardoor haalde de wet geen meerderheid.

Voor opponenten van de wet is dat goed nieuws. Zij zeggen dat de wet racistisch is. De veiligheidsdienst heeft al genoeg middelen om terroristen te weren. Duizenden Palestijnen die met Palestijnse burgers van Israël zijn getrouwd, hebben nu de mogelijkheid verblijfsrechten of het burgerschap aan te vragen.

Maar ze moeten niet te snel juichen. Een bekende truc van het ministerie is niet-Israëliërs allerlei aanvragen in te laten dienen en vervolgens niks van zich te laten horen. Ondertussen kan Shaked aan een soortgelijk wetsvoorstel werken om zoveel mogelijk Palestijnen buiten de deur te houden. Belangenorganisaties kunnen echter naar de rechter stappen als de bureaucratische molens niet in beweging zijn te krijgen.