In een grondige reportage reconstrueerde de Volkskrant het afgelopen weekeinde het aangrijpende levenseinde van een jonge, Haagse vrouw. In het stuk kwam naar voren dat zij worstelde met het leven en gebukt ging onder suïcidale gedachten. De zoektocht naar hulp die daarop volgde, voerde haar mede langs een vooralsnog anonieme adviseur.
Vermoedelijk betreft het de persoon die de vrouw het dodelijke poeder verstrekte, waarmee zij uiteindelijk in een impuls haar leven beëindigde. Toen zij kort na de inname alsnog de hulpdiensten alarmeerde, was het te laat.
Het openbaar ministerie heeft inmiddels bevestigd dat het de gang van zaken rond dit overlijden nader bestudeert. Dat onderzoek moet duidelijk maken of het vervolgen van de adviseur kans van slagen heeft. Van belang is ook of justitie haar met de Coöperatie Laatste Wil (CLW) in verband kan brengen. Deze omstreden organisatie is in 2013 opgezet als een soort netwerk, bedoeld voor het distribueren en ruilen van middelen waarmee mensen hun eigen laatstewilpil kunnen vervaardigen.
De coöperatie zegt zich uitsluitend te richten op de aangesloten leden. Toch zijn er aanwijzingen dat sommige van haar vrijwilligers een dodelijk zelfmoordpoeder, dat de organisatie enige jaren geleden nog luidkeels aanprees, ook verstrekken aan niet-leden. De reconstructie van de Volkskrant heeft die vermoedens versterkt.
In de Tweede Kamer legde de SGP maandag de terechte vraag op tafel wanneer de ruimte die de wetgever dergelijke organisaties momenteel biedt om zich vrijelijk te manifesteren nader moet worden begrensd. Het laat zich raden dat een deel van de Tweede Kamer die vraag zal beantwoorden met: „Pas wanneer de verkenning die justitie nu uitvoert daar aanleiding toe geeft.” Daar valt wel het een en ander op af te dingen. Toxicologen waarschuwen dat sinds CLW de propagandatoer op ging het aantal suïcidepogingen met dit poeder een stijgende lijn vertoont.
Echt verbazingwekkend is dat niet. Op haar vrij toegankelijke website heeft de coöperatie destijds voldoende reclame voor het poeder gemaakt. Intussen dagvaardde de organisatie ook de Nederlandse staat, in een poging te forceren dat het verstrekken van laatstewilmiddelen wordt gelegaliseerd.
Opgeteld heeft dat allemaal veel weg van georganiseerde zelfdodings-pr. Wie niet wordt gekweld door suïcidale gedachten kan die sluikreclame gemakkelijk negeren. Voor kwetsbare groepen, waaronder jongvolwassenen, is het risico om onverhoeds in de fuik van dergelijke propagandisten te belanden echter levensgroot.
Laat de Tweede Kamer zich beraden op de vraag of het huidige wettelijk verbod op het opzettelijk beschikbaar stellen van dodelijke middelen wel volstaat om het gevaar dat uitgaat van coöperaties als Laatste Wil in voldoende mate af te wenden. Dodelijk gif kan ook worden verspreid met gelikte nieuwsbrieven en ander publicitair gedram. Hoogste tijd dat de overheid ook daar wat tegenover stelt.
