Wat is het?

Het Eurovisiesongfestival bestaat sinds 1956. In de eerste jaren deed slechts een klein aantal landen mee; dit jaar staat de teller op 39. Nederland is vanaf het begin betrokken. Elk land vaardigt een zanger –of zangers– af, die voor hun land uitkomen met een speciaal voor het festival geschreven liedje. Elke deelnemer krijgt punten toebedeeld voor zijn of haar optreden. De punten van een vakjury en de score die de televisiekijker aan het optreden geeft, worden gemiddeld. Het Eurovisiesongfestival trekt doorgaans tienduizenden bezoekers.

Waarom vindt het dit jaar in Nederland plaats?

Het land dat het festival wint, is het jaar daarop het gastland. In 2019 won de Nederlandse popzanger Duncan Laurence in Israël. Het festival van het jaar daarop zou in Rotterdam gehouden worden, maar door de coronapandemie werd dit afgelast. Dit jaar vindt het plaats als Fieldlabexperiment. Dat betekent dat er per show –negen in totaal– steeds 3500 toeschouwers aanwezig mogen zijn in Ahoy. Zij moeten daarvoor wel een negatieve coronatest kunnen overhandigen.

Wat kost zo’n festival?

De kosten van het Eurovisiesongfestival bedragen in totaal zo’n 50 miljoen, rekende NRC uit. Ongeveer de helft daarvan –22,5 miljoen euro– betaalt de gemeente Rotterdam. De rest wordt opgehoest door het Rijk, de European Broadcasting Union (waar het festival uit voortkomt), de NPO, AVROTROS, sponsorgelden en kaartverkoop.

Wat maakt het voor christenen mogelijk controversieel?

Het Eurovisiesongfestival is vooral gericht op entertainment. Er is een overdaad aan glitter en glamour en de kledingkeuze van de zangers is vaak weinig verhullend. De meeste liedjes behoren tot het genre popmuziek. De inhoud van sommige liedjes is dubieus. Zo heet de bijdrage van Cyprus dit jaar ”el Diablo” (de duivel). Het refrein luidt ”Ik ben verliefd, ik geef mijn hart aan de duivel”. Het liedje leidde tot grote onvrede onder christenen op Cyprus.

Vaak speelt in het toekennen van de winst ook een politiek belang mee. Zo won in 2014 Conchita Wurst –een man die zich als vrouw kleedt, maar met baard– het songfestival met het liedje ”Rise like a phoenix” (Verrijs als een feniks). Vier jaar later sleepte de Israëlische Netta Barzilai de winst in de wacht met het nummer ”Toy” (speelgoed). Dit was een verwijzing naar de #MeToo-beweging; volgens Barzilai gaat het over het wakker worden van de vrouwelijke kracht en sociale rechtvaardigheid.