Het tegengaan van ‘gezondheidsachterstanden’ in de samenleving moet wettelijk worden vastgelegd, stelt de raad in een adviesrapport. Net als dat de overheid het bestaansminimum heeft vastgelegd en omschreven in wet- en regelgeving, zou de overheid ook een ondergrens op gezondheidsgebied moeten vastleggen.

De RVS vindt dat de overheid criteria moet opstellen „die een basis leggen voor de minimale gezondheidskansen van alle burgers”. Want die kansen zijn nu zeer ongelijk verdeeld. Mensen met een ‘kwetsbare maatschappelijke positie’ (de combinatie van een laag inkomen en een praktische opleiding) leven gemiddeld zeven jaar korter dan mensen met een hogere opleiding en een hoog inkomen. Mensen uit kwetsbare groepen leven bovendien vijftien jaar korter in goede gezondheid.

„Gezondheidsachterstanden hangen samen met langdurige en complexe sociale problemen, zoals werkloosheid, een laag inkomen, schulden of een ongezonde leefomgeving”, analyseert de raad. Daar is zowel met regelgeving als met investeringen en samenwerking iets aan te doen.

De coronacrisis heeft de „hardnekkige gezondheidsachterstanden” uitvergroot, schrijft de raad. Die raadt het kabinet aan om de maatschappelijke oorzaken „centraler te stellen in landelijk, regionaal én lokaal beleid”. Om verbetering te brengen is meer geld nodig en moet de overheid beginnen met wijken, gemeenten en regio’s waar de achterstanden het grootst zijn.