Het gaat om een alliantie van drie kleine rechts-radicale partijen, genaamd Religieus Zionisme, die 6 van de 120 zetels haalde. Geen van de drie zou op eigen houtje de kiesdrempel van 3,25 procent hebben gehaald, maar op aandringen van Netanyahu gingen ze samen. Likud en Religieus Zionisme sloten ook een akkoord. Met overtollige stemmen zouden de partijen elkaar aan extra zetels kunnen helpen.

Op zich is religieus zionisme al een oud begrip. Religieus zionisten zitten al lang in de Knesset. Ze bevinden zich overwegend aan de rechterkant van het politieke spectrum. Maar er zijn ook zionistische Joden die op grond van de Joodse traditie juist zeggen dat Israël geen ander volk onder bezetting moet houden en dat Israël de Palestijnen een eigen staat moet laten oprichten. Ze zitten dus ook in andere partijen. Maar die in Religieus Zionisme zijn van een bijzonder slag.

Het gaat om Noam van Avi Maoz, de Nationale Unie/Tkuma van Bezalel Smotrich en Otzma Yehudit van Itamar Ben-Gvir. Noam is een antihomopartij en de Nationale Unie een conservatieve, anti-Arabische partij.

Het meeste opzien baart echter Otzma Yehudit (Joodse Kracht). Otzma Yehudit vloeit voort uit het gedachtengoed van rabbijn Meir Kahane (1932-1990). Kahane richtte in 1984 zijn Kachpartij op. Bij de verkiezingen van 1984 haalde Kach een zetel en kwam Kahane in de Knesset terecht. Hij was voorstander van de intrekking van het burgerschap van niet-Joden.

Als hij in de Knesset sprak, liepen andere parlementariërs de zaal uit. Niemand wilde wat met deze racist te maken hebben. In 1988 verbood het Verkiezingen Comité Kach. Het hooggerechtshof bevestigde het besluit en noemde Kach „openlijk racistisch.” In 1990 werd Kahane in New York doodgeschoten – maar zijn ideeën leven voort. Onder andere in de partij Otzma Yehudit.

Een van de oprichters van Otzma Yehudit, Michael Ben-Ari, kreeg in 2012 geen visum voor de Verenigde Staten. Het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken beschouwde hem als lid van een terreurorganisatie.

Nu haalt Netanyahu deze partij binnen. De huidige leider van Otzma Yehudit, Itamar Ben-Gvir, had in zijn huis een portret opgehangen van Baruch Goldstein, de Joodse terrorist die in 1994 in Hebron 29 moslims van het leven beroofde.

Nu kunnen we natuurlijk zeggen dat Netanyahu Ben-Gvirs ideeën niet deelt en dat hij alleen aandrong op vereniging van de drie partijen om te voorkomen dat er rechtse stemmen verloren zouden gaan. Want de stemmen die kiezers uitbrengen op partijen die de kiesdrempel niet halen, belanden in de prullenbak. Dat zou rechts verzwakken en dus ook de kans dat Netanyahu een regering kan vormen, verkleinen. Een kabinet onder leiding van Netanyahu moet er juist voor zorgen dat hij van rechtsvervolging wegens corruptie wordt ontslagen.

Maar als Religieus Zionisme inderdaad in de regering komt, zal Netanyahu met hun wensen rekening moeten houden. En dat beschouwen velen in Israël en daarbuiten als een verontrustende ontwikkeling.

>>rd.nl/israelingezoomd