Corona eist zijn tol. Het aantal passagiers op Schiphol kelderde vorig jaar met 70 procent naar 20,9 miljoen, het aantal vluchten met bijna 60 procent naar 227.000.

Winkels zijn dicht, balies gesloten, vertrekhallen verlaten. Hier en daar slentert nog een plukje passagiers. „Ik mis de hectiek”, zegt marechaussee Jordy –„geen achternaam”– surveillerend op Schiphol-Plaza. „Normaal spoelen de mensenmassa’s hier binnen. Nu is het stil. Triest.” Ook de omroepdame van de „gate-changes” zit thuis.

Hoog risico

Schiphol schermt in coronatijd de terminals af voor bezoekers. Alleen passagiers zijn nog welkom. „Dit maakt ons werk een stuk overzichtelijker”, zegt Jordy, vier jaar werkzaam in de hoog risico beveiliging. „We weten nu dat iedereen die hier loopt een reiziger is.” Het werk in coronatijd is daardoor totaal anders. „Minder gehaast en gestrest. Maar uiteindelijk niet minder leuk.”

Een man en vrouw duwen twee bagagekarretjes voor zich uit. Koffers vijf hoog opgestapeld. „Voor vakantie”, zegt hij. „Naar Turkije”, zegt zij. Strandtripje. Het kan blijkbaar.

Met zeven beeldschermen op een rij geeft Schiphol vertrekkende vluchten weer. „Normaal passen alle vluchten er niet eens op”, wijst Jordy. Nu is amper 2,5 scherm gevuld. Schiphol is vrijwel uit de lucht.

Trap op, hoek om. De marechaussee met blauwe baret scant doorlopend de omgeving. Wie doet wat en waarom? Mensen die doelloos ronddrentelen zijn verdacht. „Zo iemand spreken we aan.”

Jordy loopt over de lege plavuizenvloer van Vertrekhal 2 naar Vertrekhal 1. Hij werpt een blik over z’n schouder. Even maar. Routinematig. „Doe ik altijd, zelfs als ik ergens sta te wachten op Colette, m’n vriendin.” De beveiliger moet ogen voor en achter hebben. Overal kan gevaar dreigen.

De marechaussee sjouwt daarom een arsenaal aan wapens met zich mee. Een semi-automatische HK 416 in de aanslag. Een Glock 17-pistool op de heup. Pepperspray aan z’n koppel. „We zijn op alles voorbereid.”

De Koninklijke Marechaussee zet 2000 man in op Schiphol. In coronatijd zijn echter minder manschappen nodig. Hoeveel, zegt de marechaussee niet. Terroristen lezen immers ook mee.

De zware jongens van de Gewapende Beveiliging Burgerluchtvaart (GBB) staan dagelijks paraat. Om terroristen af te schrikken. „We laten zien dat we er zijn.”

Geen overbodige luxe. Eind vorig jaar moest de marechaussee nog een man neerschieten die zwaaide met een groot mes. Een jaar eerder dreigde een verdachte met een bom. De marechaussee heeft de situatie „bevroren” en opgelost met speciale eenheden.

Schietschijf

Jordy realiseert zich een schietschijf te zijn bij een eventuele terreuraanslag. Hij verblikt of verbloost niet. „Daarom ben ik altijd alert. Daar zijn we op getraind. Marechaussees opereren hier ook nooit alleen.” De uitdaging van het is voor de blauwe baret juist te kunnen optreden bij een aanslag. „Daar doe ik het voor. Mocht er zich iets voordoen, dan wil je iets kunnen betekenen.”

Het beveiligingswerk is „fysiek zwaar.” Kogelwerend vest en uitrusting wegen dik 25 kilo. Hij grijnst. „’s Avonds voel ik echt wel dat ik heb gewerkt. Dit werk moet je geen vijftien jaar lang doen.”

Passagiers druppelen binnen. Moeder en dochter passeren bij balie 28 de marechaussee met z’n HK 416. „Eng hè, mam?!”

Serie Werk & corona

Deel 10 van een serie artikelen waarin mensen vertellen welke gevolgen de coronacrisis heeft voor hun werk.