Diverse partijen hielden het kabinet de afgelopen dagen voor dat het coronabeleid niet alleen medisch, maar ook mentaal en sociaaleconomisch te verantwoorden moet zijn. Met succes; via zogenaamde Fieldlabs gaan de bewindslieden die over het coronabeleid gaan proefsgewijs na hoe congrescentra, theaters en voetbalstadions weer op een veilige manier grotere groepen publiek kunnen verwelkomen.

Kerken en andere ontmoetingsplaatsen zoals buurthuizen, waar mensen proberen om met elkaar geestelijk en sociaal zo goed mogelijk door de crisis heen te komen, werden tot dusver nog niet in het rijtje genoemd. „En dat”, zegt Segers, „terwijl een aantal van hen al wel plannen en routekaarten heeft klaarliggen om op een veilige en verantwoorde manier weer op te kunnen schalen.”

Woensdag houdt hij een warm pleidooi om ook deze organisaties ruimte te bieden. „Het kabinet moet kerken en buurthuizen de gelegenheid geven om juist in deze moeilijke tijd weer meer kerk of buurthuis te kunnen zijn.”

Strikt genomen kon de overheid ook tijdens de strenge lockdown niet achter de voordeur van de kerken handhaven, zegt Segers. „De kerken hebben een eigen zorgplicht en ik denk dat het terecht is om te onderstrepen dat ze daar op een enkele uitzondering na heel verantwoord mee zijn omgegaan. Aan de indringende beroepen die de overheid op ze heeft gedaan is gehoor gegeven. Sommige kerkgenootschappen zoals de PKN adviseerden zelfs zo terughoudend dat daar nu helemaal geen fysieke samenkomsten meer zijn, of dat er in het geheel niet meer gezongen wordt.

Die kerken gaan nu na: hoe kunnen we de diensten, het jongerenwerk, het diaconaat en het pastoraat weer opschalen? Enerzijds proef ik een diepe hunkering, tegelijkertijd bespeur ik aarzeling en onzekerheid over wat er mag en kan. Daarom doe ik woensdag een klemmend appel op premier Rutte en minister Grapperhaus om opnieuw het goede overleg met de kerken te zoeken, ze gerust te stellen. Mijn pleidooi is: Zoek die kerken op en neem ze bij de hand. En zeg: ja, als je het op die en die verantwoorde manier doet, kun je ook meer ruimte krijgen.”

Grote kerken die het organisatorisch aankunnen, zouden op de overheid en de GGD’s af kunnen stappen om zich op te geven voor een Fieldlab, oppert Segers. „Dat kan interessante inzichten opleveren voor andere kerken.” Maar ook zonder proefkonijn te willen zijn, moeten overheid, kerken, buurt- en inloophuizen samen kunnen overleggen hoe meer activiteiten, meer ontmoetingen op een veilige manier weer mogelijk zijn, tekent hij aan.