Een afscheidsreceptie is deze week door corona niet mogelijk. Daarom schreef burgemeester Asje van Dijk een open brief aan de inwoners van zijn gemeente in het wekelijkse huis-aan-huisblad. Met een woordspeling als thema: ”Asjedankt!”.

U vindt het tijd om te stoppen?

„In april word ik 66. Op je 65e komt onvermijdelijk de vraag: Wanneer? Een burgemeester staat 24 uur per dag aan, de hele week. Ik werk met veel plezier, ik vertrek niet omdat me iets niet zint, maar langzamerhand kom ik in een andere levensfase. Ik heb liever meer regie over mijn eigen agenda. Maar stilzitten kan ik niet. Twee dagen per week ben ik nu voorzitter van de landelijke Huurcommissie, die geschillen tussen huurders en verhuurders beslecht, vooral in de sociale huur. Ik werd daarvoor benaderd. Die twee dagen geven de komende tijd weer enige structuur.”

Terugblikkend op negen jaar burgemeesterschap schrijft u in uw open brief over „verdrietige en ingrijpende gebeurtenissen.”

„De naam van Romy zal ik nooit vergeten. Dat diepe, menselijke verdriet om een leerlinge van een school in De Glind die door een medeleerling werd vermoord. Mijn Nijkerkse collega Gerard Renkema stond haar ouders en de dorpsgemeenschap in Hoevelaken bij. Ik richtte me op de school, de leerlingen, hun ouders en pleegouders, de leerkrachten, de Glindse gemeenschap: erbij zijn, luisteren, zodat mensen hun verdriet en boosheid kwijt konden, woorden proberen te vinden.”

Van een andere orde waren de vogelgriep- en fipronilcrises in uw gemeente. Pluimveehouders waarderen uw steun, maar kon u daardoor wel kritisch genoeg zijn over stikstof en bio-industrie?

„In een crisis sta je naast de mensen die die crisis ervaren. Dan ga je niet zeggen wat ze fout doen. Je luistert naar hun onzekerheid, hun angst, hun wanhoop. Hoe blussen we de brand? Natuurlijk komt daarna de vraag: Hoe voorkomen we dat er weer brand komt? Nazorg is net zo belangrijk. Op menige bijeenkomst voor de agrarische sector heb ik gezegd dat we het anders moeten gaan doen, dat voedselveiligheid en volksgezondheid bovenaan staan. Nu is er het Poultry Expertise Centre, een kenniscentrum gedragen door onderwijs, onderzoek en bedrijfsleven, dat nieuwe methoden bedenkt, beproeft en verspreidt. Pluimveehouders doen volop mee. Dat er tijdens die fipronilcrisis heel snel vrijwilligers klaarstonden om pluimveestallen te helpen schoonmaken, is dan weer een hoogtepunt van gemeenschapszin.”

Er waren meer hoogtepunten…

„De opening van een school of een bedrijf, een dorpshuis of een nieuw bedrijventerrein, ik mocht er bij zijn. En 65 jaar Molukkers in Barneveld. Dat beeld dat nu bij de oudste kerk van Barneveld staat, middenin het centrum, is een prachtig teken van integratie en verbondenheid. Een gezamenlijk bestuurlijk succes is dat eindelijk het fileknooppunt A1/A30 bij Barneveld wordt aangepakt.”

Een station bij Barneveld-Noord richting Apeldoorn komt er nog steeds niet.

„Dat is eveneens iets van de lange adem. Zulke strategische projecten doe je niet op een achternamiddag. Je moet heel lang en ook consequent en consistent lobbyen, zodat het voortdurend op de agenda komt. Je moet ook plannen hebben klaarliggen. Het lijkt trekken aan een dood paard, er is geen geld voor. Maar doe je huiswerk. Een goed idee wacht ook op het goede moment om het te kunnen verwezenlijken. Dat station naar Apeldoorn wordt ook ooit gerealiseerd als we consequent blijven lobbyen. Negen jaar geleden had alleen Barneveld het erover. Nu zeggen drie regio’s –Cleantech (Apeldoorn en omgeving), Amersfoort en Foodvalley (Ede/Barneveld)– in Den Haag dat het station er moet komen.”

In uw open brief schrijft u: „Barneveld is een beetje groter geworden, maar we hebben het ‘eigene’ weten te behouden.

„In negen jaar groeide Barneveld van 53.000 naar 60.000 inwoners. Veel woningen zijn er gebouwd, het bedrijfsleven breidt enorm uit. Onze gemeente telt 6200 ondernemingen. Eén op de tien inwoners staat geregistreerd met een bedrijfsnaam. Ongekend, wat een ondernemerszin.”

Wordt Barneveld niet te groot?

„Daar gaat de politiek over. Ik weet één ding wel: voor welvaart en welzijn in de toekomst, werk en een woning voor je kinderen, goede voorzieningen, is economische ontwikkeling nodig. Gelukkig blijft ook dat Veluwse ‘eigene’: naar elkaar omzien, geven en gunnen. Met elkaar een gemeenschap willen zijn en geen samenleving van individuen.”

Noaberschap, noemen ze dat in uw Twentse geboorteplaats Rijssen…

„Er komt veel overeen qua cultuur. Dat zie je alleen al terug in de relaties onderling. Hoeveel Rijssenaren kom je niet in Barneveld tegen? Hoeveel Barnevelders ontmoet je niet in Rijssen?”