De coronacrisis heeft diep ingeslagen in de Gelderse gemeente Heerde. Daar zag ook de predikant van de Vrije Evangelische Gemeente ter plaatse de voorbeelden van. Ds. Weststrate heeft daarom alle begrip voor de zoektocht van ziekenhuizen om het bezoekbeleid goed vorm te geven. „In de eerste maanden werd er –begrijpelijk– wat krampachtig mee omgegaan. Toen lag het ziekenhuisbezoek enige tijd stil. Vanaf mei kwam er ruimte voor maatwerk in de bezoekregelingen. Sindsdien heb ik het werk weer opgepakt en kom ik ongeveer wekelijks tot tweewekelijks in het ziekenhuis.”

Tot vorige week. Als de predikant door een ernstig ziek gemeentelid gevraagd wordt langs te komen in het Isala, belt hij eerst met de afdeling. „Dat probeer ik vaak te doen, ik ben er te gast. Ik wil mensen niet overvallen, of dat het personeel voor mijn bezoek allerlei dingen onverwacht opzij moet zetten.”

Nee, zegt de medewerkster die hem te woord staat, u mag niet komen. Op zijn tegenwerping dat hij al maanden regelmatig op bezoek komt, krijgt de predikant te horen dat dit nu het ziekenhuisbeleid is.

Vergissing

Even denkt ds. Weststrate dat er sprake is van een vergissing. Zo ging het in september namelijk ook: onverwacht werd hij aan de balie geweigerd. Navraag bij het ziekenhuis leidde echter tot de conclusie dat dit een „onterechte inschatting” van de afdeling was geweest. De predikant kreeg excuses. „Dat kan gebeuren. Na navraag kreeg ik dinsdag echter de bevestiging dat het inderdaad beleid is om geestelijk verzorgers van buiten het ziekenhuis niet langer toe te laten.”

Wel werd ds. Weststrate een andere mogelijkheid aangeboden: hij kan langskomen tijdens bezoektijden, maar dan in plaats van een familielid dat anders zou gaan. Die optie is onbestaanbaar voor de predikant. „Dat is te gek voor woorden; dan moet ik aan een familielid, dat graag bij vader of moeder op bezoek wil en dat vanwege de regels toch al minimaal kan, vragen of ik die plek mag hebben. Daarnaast vindt het gesprek dan vaak plaats op een zaal met meerdere patiënten met bezoek. Dat is niet de juiste setting voor een pastoraal gesprek.”

Ook de verwijzing van het Isala naar de eigen geestelijk verzorgers van het ziekenhuis vindt ds. Weststrate geen optie. „Patiënten hebben vaak een jarenlange band met hun eigen predikant. Met de vrouw die mij vorige week vroeg te komen, heb ik al veertig jaar contact. Ze vertelde me dat ze alles wat er nu speelt, niet zomaar kan uitspreken tegen iemand die ze niet kent.”

De predikant weet niet of dit ook bij andere instellingen speelt. De gang van zaken steekt hem. „Het gaat niet om mij, ik voel me niet afgewezen, het gaat om de patiënten. Het gaat om iemands geestelijk welbevinden, juist in een periode van angst en onzekerheid die vaak speelt bij een ziekenhuisopname. Patiënten krijgen niet wat hun toekomt.”

Crisissituatie

In een reactie geeft het Isala woensdag aan het „belang te snappen” van het bezoek van levensbeschouwelijke ondersteuners. Het ziekenhuis wijst echter op de crisissituatie en het tegengaan van besmettingen. „De mogelijkheden om patiënten te bezoeken zijn voor iedereen gelijk. We kunnen hier helaas geen uitzondering op maken. Daarvoor is de situatie te ernstig.”

Het Isala zegt te begrijpen dat patiënten behoefte hebben aan pastoraal contact met hun eigen geestelijk verzorger. Het ziekenhuis adviseert levensbeschouwelijke ondersteuners bij opname van een gemeentelid „met de familie in overleg te gaan om de mogelijkheden voor een bezoek te bespreken en wellicht onderling af te stemmen.” Ook wijst het op de mogelijkheid van beeldbellen om „op afstand met gemeenteleden in contact te blijven.”