In de kerkzaal hangt de galerij, langs drie wanden, maar uit één stuk. Boven de preekstoel verrijst een inmiddels witgeschilderd orgel, in 1877 gemaakt door de Kamper uurwerkmaker en orgelbouwer Zwier van Dijk. In 2007 is het orgel nog gerenoveerd. Het heeft drie klavieren en 33 stemmen.

Het houten kerkdak is een bezienswaardigheid op zichzelf. De grote overkapping rust in de kerk niet op pilaren en buiten de kerk niet op steunberen. In 1875 timmerde een plaatselijke timmerman deze kap in elkaar, zonder bestek en zonder begroting.

Op deze kansel hebben bekende voorgangers gepreekt: Herman Ridderbos, Klaas Dijk, Jan Bakker, Okke Jager. Voor de preekstoel staan losse stoelen op de planken vloer. Op één ervan zit Bert Endedijk (69), gepensioneerd directeur van uitgeverij Kok. Hij is voorzitter van Stichting De Burgwal en verknocht aan deze kerk, zegt hij. „Mijn vrouw en ik zijn hier getrouwd. We hebben er onze kinderen laten dopen. Mijn ouders zijn hier uitgedragen. Ik ben hier ouderling geweest en voorzitter van de kerkenraad. Dit is echt onze kerk. Hier heeft God gesproken.”

De Burgwalkerk is omgevormd tot een Huis van muziek en verdieping. Endedijk: „Het is geen kerkelijk gebouw meer, maar gelukkig vindt de protestantse gemeente Kampen op hoogtijdagen in het kerkelijk jaar hier nog wel een schuilplaats. Met Kerst, Pasen en Pinksteren wordt er nog gepreekt en elke maand is er een cantatedienst.”

Zes kerken

Bij het samengaan van hervormden en gereformeerden, in 2019, had de protestantse gemeente Kampen opeens zes kerken. De hervormden hadden de Bovenkerk, de Broederkerk en de Noorderkerk, de gereformeerden hadden de Westerkerk en de Burgwalkerk. De Open Hofkerk in de Flevowijk was al gemeenschappelijk bezit. Van die zes kerkgebouwen zijn er drie overgebleven. Daar zit de Burgwalkerk dus niet bij.

Een kerk is een gebouw van hout en steen, weet Endedijk. „Maar de Burgwalkerk is meer dan dat. Dit gebouw trekt met ons mee het leven door. Deze kerk zit als een jas om ons heen. Het is een reisgenoot in tijden van blijdschap en verdriet. Maar we zijn er helaas niet in geslaagd om datgene wat ons lief is over te dragen aan de volgende generatie.”

Tot in de jaren tachtig van de vorige eeuw zat de gereformeerde Burgwalkerk tweemaal per zondag vol. Achthonderd mensen konden er met gemak in. Toen zette de neergang in. Vooral door de vergrijzing liep het kerkbezoek langzaam maar zeker terug.

De Burgwalkerk bestaat uit twee aan elkaar grenzende delen. Naast de kerkzaal werd in 1929 een zalen- en vergadercentrum gebouwd. In het verleden maakte de in Kampen gevestigde Theologische Hogeschool van de Gereformeerde Kerken in Nederland veel gebruik van de Burgwalkerk. Inauguraties van de hogeschool vonden vaak hier plaats.

Frouwe Venema

Die historie komt tot uitdrukking in de benaming van de zalen. De grootste zaal is genoemd naar Frouwe Venema, de echtgenote van Hendrik de Cock. Haar portret hangt aan de muur, samen met die van andere voorgangers van de Afscheiding, zoals A. Brummelkamp, S. van Velzen, T. F. den Haan en L. Lindeboom.

Endedijk: „We willen dat de kerkelijke geschiedenis van dit gebouw zichtbaar blijft. De historie houden we vast, zonder dat dit gebouw een museum wordt.”