Is dat iets om je zorgen over te maken? Ja en nee. De werkgroep die de vertaling en verspreiding van de Nashvilleverklaring voor z’n verantwoording nam, stelde in een toegevoegd naschrift: „Wij hebben de mond van een profeet nodig, maar ook het hart van een herder.” Profeten spraken meestal geen zalvende woorden en maakten zich in hun omgeving niet geliefd. Zo hoeven christenen ook geen blad voor de mond te nemen in hun verzet tegen de gangbare ideologie achter seksuele diversiteit.

Die verdient het om met alle kracht bestreden te worden als een list van satan die de paradijsbloem van het huwelijk niet alleen wil knakken maar het liefst volledig wil uitrukken. Als het verzet van christenen hiertegen even krachtig was geweest als dat van de homobeweging, was het mogelijk zo ver niet gekomen. Beschamend om te constateren dat media kennelijk verbaasd zijn over een christelijk volksdeel dat moeite heeft met homorelaties.

Toch is er nu alle reden om je zorgen te maken. Wie met zo’n verklaring naar buiten komt, is niet alleen verantwoordelijk voor de boodschap zelf maar ook voor de gevolgen ervan. Vooraf was al duidelijk dat de Nashvilleverklaring doordesemd was van Amerikaanse opvattingen rond homoseksualiteit en genderneutraliteit. Het onderscheid tussen de homoseksuele gerichtheid en het in de praktijk brengen daarvan is er niet in terug te vinden. Er staan diverse begrippen in die voor meerderlei uitleg vatbaar zijn. Homo’s lezen deze tekst zo dat ze ook hun gerichtheid niet mogen accepteren en dat je van je homoseksualiteit kunt genezen.

Het naschrift van de werkgroep moest dienen om aan al deze vragen tegemoet te komen. Maandag bleek echter dat dit een mislukte poging is. In het naschrift klopte wel het hart van de herder, maar dat was niet terug te horen in de mond van de profeet.

Christenen moeten met twee woorden spreken, niet met twee tongen. Er is maar één advies: stop deze verklaring even terug in de kast. Verzamel nu geen handtekeningen. Ga eerst wenen op de puinhopen. Beleg dan een studiedag; die is hard nodig. Eerst luisteren, goed nadenken en pas dan spreken. En denk dan na over de vraag of je nog wel handtekeningen moet verzamelen of dat het niet veel beter is het gesprek aan te gaan, zowel in eigen kring als met de samenleving.