Op 29 augustus startte er een petitie tegen de reclamecampagne van Second Love. Deze petitie wordt aangeboden aan de Reclame Code Commissie, met het verzoek om de reclames van Second Love te verbieden. Het is een goed en noodzakelijk initiatief. Al meer dan 40.000 mensen hebben de petitie inmiddels ondertekend.

Geen enkele vrouw of man zit erop te wachten dat zijn of haar partner anoniem vreemdgaat in een relatie. Bij de oorzaken van echtscheidingen staat vreemdgaan op nummer één.

Volgens het CBS zijn er in 2016 65.249 huwelijken gesloten en 33.414 huwelijken ontbonden. Per week krijgen ongeveer 1350 Nederlandse kinderen te horen dat hun ouders gaan scheiden. Dat zijn schrikbarende cijfers. En in zo’n situatie maakt de organisatie Second Love reclame voor anoniem vreemdgaan, voor het ontwrichten van relaties.

Scheidingen hebben enorme gevolgen. Bijna iedereen heeft wel iemand in de familie- of contactenkring die gescheiden is en erover mee kan praten wat voor spanningen en zorgen een scheiding met zich meebrengt. Kinderen worden beschadigd, komen in een loyaliteitsconflict terecht. Voor wie moet ik kiezen? Waarom mag ik niet meer naar mama? Waarom woont papa nu ergens anders?

In dagblad Trouw was twee jaar geleden al te lezen dat het aantal vechtscheidingen fors groeit. Dus is er steeds meer begeleiding nodig, die de nodige kosten met zich meebrengt. Een zorgelijke ontwikkeling.

Huwelijksgeheim

Ondertussen wordt huwelijkstrouw steeds verder uitgehold. Er wordt gewerkt aan meerouderschap en er wordt ook al gepleit voor de acceptatie van polygamie. ”Niet monogaam zijn is nog steeds een taboe, maar wel steeds minder”, kopte het NOS Journaal op 31 augustus. Breed werd uiteengezet dat we eraan moeten werken om polygamie, naast alle andere varianten in samenlevingsvormen, breder geaccepteerd te krijgen. Waar blijft de huwelijkstrouw?

We raken in ons land steeds meer van God los. Het eigen ik staat centraal: als ik maar aan mijn trekken kom, als ik maar kan doen wat ik wil. Dat kinderen daardoor beschadigd raken, lijkt van ondergeschikt belang.

Een echtpaar dat zestig (!) jaar getrouwd was, werd naar zijn huwelijksgeheim gevraagd. De man antwoordde: „Wij stammen nog uit een tijd dat je iets repareert als het stuk is.” Dit zijn we in Nederland steeds meer kwijtgeraakt. Het lijkt alsof we een relatie steeds gemakkelijker weggooien en opnieuw beginnen, als die relatie stuk is.

Opa’s en oma’s

De vrije en op het eigen ik gerichte seksuele moraal, die ook onder (onze) jongeren gepromoot wordt, heeft gevolgen. Daardoor kun je jezelf steeds moeilijker binden aan een partner. En als in een vrije seksuele relatie de vrouw zwanger raakt, lijkt een abortus vaak de oplossing, met alle gevolgen van dien. Het grootste gedeelte van de hulpvragen die bij Er is Hulp (de hulporganisatie van de stichting Schreeuw om Leven) binnenkomen, heeft te maken met een instabiele relatie.

Wisselende relaties hebben verstrekkende gevolgen. Veel kinderen hebben meerdere opa’s en oma’s. Naar welke opa en oma mogen ze van de ouders nog wel of juist niet meer omkijken? Wie voelt zich nog verantwoordelijk voor opa of oma, als die ernstig ziek of dement is? Zou dit ook niet een oorzaak zijn van de toename van het aantal mensen dat zijn of haar leven „voltooid” vindt?

Trouw en genade

Wat leren kinderen van huwelijkstrouw? De God van Abraham, Izak en Jakob bleef (en blijft) Zijn volk Israël trouw, welke zonde ze ook deden, welke kant ze ook opgingen. God vraagt van ons mannen om op dezelfde manier onze vrouwen onvoorwaardelijk lief te hebben (Ef. 5). Dat is een hele opdracht en verantwoordelijkheid. Welk beeld van God zaaien we in de harten van onze kinderen als we een vrije seksuele moraal voorstaan en vreemdgaan accepteren?

Wat je zaait, zul je oogsten. Laten we het goede zaad zaaien in de harten van onze kinderen. Door vrijmoedig te spreken over de Heere, over Zijn liefde en Zijn nooit aflatende trouw en genade. Bij de Heere is vergeving en mag je opnieuw beginnen (Joh. 8:1-11). Dat is een andere boodschap dan die de wereld ons voorhoudt.

De auteur is directeur van de stichting Schreeuw om Leven.