Een app om oma of opa een echt kaartje te sturen
Wie houdt zijn opa en oma, net als vrienden op Facebook en Instagram, op de hoogte van zijn dagelijks leven? Hoewel Wilbert van de Kamp (28) uit het Groningse Leens het bijzonder en leuk vond om een oma te hebben, kwam een echt gesprek over concrete bezigheden nooit zo van de grond. „Voor mijn idee kende ik mijn oma niet goed.” Wat zou het mooi zijn, dacht hij, als jonge mensen die veelal via hun telefoon contact houden met vrienden en familie, ook contact onderhouden met ouderen die (meer) offline leven. Hoewel weinig jongeren ooit een kaartje sturen, kwam hij met een app waarmee zij ouderen kunnen verrassen met papieren post.
Tijdens een start-upweekend in 2014, waarin mensen een idee voor een bedrijfje bedenken en in de steigers zetten, pitchte Van de Kamp zijn plan voor Omapost: de app waarmee je een oudere een écht kaartje kunt sturen. Heel eenvoudig: je uploadt een foto vanaf je telefoon voor de voorkant; en vertelt daar iets over op de achterzijde. Daar kan de afzender ook zijn telefoonnummer achterlaten, want het is niet de bedoeling dat het bij post alleen blijft. „Het gaat erom dat je een aanleiding hebt om over te praten, want dat was wat ik het meest miste”, legt de Groninger uit.
Hij testte het idee door een paar kaartjes naar zijn oma te versturen. Handgemaakt, met foto’s over koken. „Ik vind het interessant om over eten en duurzaamheid te praten. Inmiddels geeft mijn oma tips voor een lekker recept. En als ik kom eten, kookt ze iets waar ik van houd.”
Van de Kamp is ervan overtuigd: dat zouden meer mensen moeten doen. Hij startte een crowdfundingsactie die binnen een paar maanden 20.000 euro opleverde om de app te kunnen bouwen. „Mijn doel is dat Omapost overbodig wordt, dat mensen uit zichzelf kaarten sturen of überhaupt weer meer contact met elkaar hebben. Tot die tijd maken we het hun zo makkelijk mogelijk. Je hoeft geen postzegels te kopen, alleen een foto uit te kiezen en een tekst te verzinnen. Wij doen de kaart op de post.”
Hij geeft toe: oma’s krijgen waarschijnlijk liever ouderwetse, handgeschreven post. „De realiteit is dat dat niet gebeurt. Dit kaartje is een ”second best”. We denken wel na over acties om handgeschreven kaartjes te sturen.” Probleem is dat de kosten –nu 2,50 euro per kaartje– niet te hoog mogen worden.
In een jaar tijd zijn er zo’n 11.000 kaartjes verstuurd en hebben meer dan 9000 mensen een account aangemaakt. Een derde van hen verzendt meer dan eens een kaartje. Gebruikers krijgen een herinnering als ze een tijdje geen post hebben verstuurd, of als een oudere jarig is.
Dat de ondernemer nog geen cent heeft verdiend met zijn bedrijfje, neemt hij voor lief. Hij heeft een missie: eenzaamheid bestrijden. Er zijn meer dan 1 miljoen ouderen die zeggen eenzaam te zijn. Wie geen grootouders heeft, kan via Omapost contact leggen met zo’n eenzame oudere. „Het leukste is als het dan tot echt contact komt in de vorm van een afspraak”, vindt Van de Kamp. „Dat kan een verschil maken. Er zijn ouderen die dankzij gebruikers van Omapost hun kast vol met kaartjes hebben staan.”
