Die voorzichtige conclusie trekt Marinka Verburg-Janssen op basis van ervaringen met twee pioniersplekken. In het jongste nummer van het tijdschrift Handelingen publiceert zij „enkele eerste bevindingen” van haar promotieonderzoek naar de ontwikkeling van gemeenschap binnen lokale pioniersplekken van de Protestantse Kerk in Nederland (PKN). Pioniersplekken zijn bedoeld om rand- en buitenkerkelijken op een laagdrempelige manier (weer) in contact te brengen met kerk en geloof. In april werd in Zutphen de 100e pioniersplek gerealiseerd.

Verburg stelt de vraag of wat er bij pioniersplekken ontstaat, (geloofs)gemeenschap kan worden genoemd. Zij signaleert dat het projectteam pionieren van de PKN in 2015 de term ”gemeenschap” of ”community” inwisselde voor ”(relatie)netwerk”. „Men laat daardoor expliciet ruimte voor ook meer losse verbindingen.”

Toch zijn het de aandacht en het gekend zijn die mensen waarderen aan pioniersplekken. Kwaliteiten, stelt Verburg-Janssen, die blijkbaar voor veel mensen van grote betekenis zijn, ook in een tijd waarin mensen zich niet gemakkelijk en langdurig nauw verbinden. Dit roept de „interessante vraag” op of kleine gemeenschappen meer kans hebben om te overleven dan grote. De promovenda ontdekte ook dat bezoekers geneigd zijn één activiteit uit te kiezen waardoor er op één pioniersplek verschillende gemeenschappen ontstaan. Zij vraagt zich af of dit wenselijk is.