Veel christenen in Nederland gingen in maart op biddag voor het laatst ‘normaal’ naar de kerk. Toen kwam de corona-epidemie, en werd alles anders. Een predikant, een zendingsechtpaar en een potplantenkweker over danken in onzekere tijden.
Dankdag voor Gods genade
Het gezin van ds. W. M. Mulder, hersteld hervormd predikant te Wijk en Aalburg, zit al twee weken in quarantaine. „En toch dankdag houden. Dankt God in alles. In voor- en tegenspoed.” De klachten bij het echtpaar Mulder en hun drie kinderen vallen gelukkig mee, zegt de predikant. „Maar het onvoorspelbare van Covid maakte best onzeker. Wat staat ons nog te wachten? In isolatie leven is niet altijd gemakkelijk. Je ervaart de anderhalvemetersamenleving zelfs in je eigen huwelijk en gezin.”
Ds. Mulder had voor afgelopen zondag een preek voorbereid over het laatste gedeelte van het boek Jona. „Jona is boos over het gemis van de wonderboom. Vanonder zijn schamele loofhut met die schaduwrijke boom erbij had hij zo comfortabel de ondergang van Ninevé kunnen bekijken. Maar God nam hem dat stukje comfort af om hem de grote les van het boek Jona te leren.”
Hoe duidt ds. Mulder de coronacrisis? „Ik kan het niet anders zien dan dat God bezig is om zowel Jona als Ninevé een les te leren. God heeft ons als kerk uit onze comfortzone gehaald. Alle vrijblijvende vanzelfsprekendheid zijn we kwijtgeraakt. En hoe reageren we? Net als Jona? „Mijn toorn is toch billijk ontstoken?” Maar als God uitleg geeft, gaat bij Jona de hand op de mond. Dan wordt de schuld ontdekt. Jona laat een traan over een wonderboom, maar God over Ninevé.”
En de les is? „God laat enerzijds zien Wie Hij is, in Zijn majesteit en recht. De Leeuw heeft gebruld, zegt Amos. Tot Jona in de vis. Tot de grote stad Ninevé. Maar God laat vooral Zijn genadige hart zien. Dan zie je de liefdestranen in Gods ogen. Zou Hij deze wereld met zoveel ongeredde mensen, niet verschonen? Als we zó naar het hedendaagse Ninevé gaan kijken, leren we weer wat pure genade is, en dan hebben we vandaag alle reden om dankdag te houden. Een dankdag voor Gods genade.”
Gods trouwe zorg steeds ervaren
Dinsdagmiddag werd de knoop doorgehakt: Teun en Gerdien Hakvoort kunnen met hun gezin vrijdag nog niet terug naar Guinee. Net als twee andere werkers van Zending Gereformeerde Gemeenten. Tegenslagen zijn er dit jaar meer geweest, maar er is alle reden om dankdag te houden, zegt het echtpaar. „We hebben Gods trouw steeds weer ervaren.”
Lange tijd was onzeker of het gezin wel naar Nederland kon voor de geboorte van de vierde dochter. „Vanwege de coronacrisis zat het luchtruim dicht. Uiteindelijk stuurde het ministerie van Buitenlandse Zaken een vliegtuig langs Afrikaanse landen om mensen op te pikken. Wij en twee andere ZGG’ers konden ook mee.” Op 26 mei kwamen ze in Nederland aan.
„We zouden in drie verschillende huizen moeten verblijven. Eén dag voor aankomst werd duidelijk dat we toch direct in ons eigen huis konden. We ontvingen een gezond kind. We verkochten ons huis binnen een week. Uit Guinee hoorden we dat het werk doorgaat en dat de leeszaal nieuwe bezoekers trekt. Juist in deze coronatijd was het ook tot bemoediging dat twee evangelisten voor Guinee werden benoemd. Zo hebben we steeds weer gezien dat de Heere zorgde en gebeden verhoorde.”
Teun kreeg corona en daardoor kon de terugkeer naar West-Afrika op 7 oktober niet doorgaan. „Maar ik had slechts milde klachten: geen smaak, geen reuk en één dag koorts.” Gerdien leek ook besmet, maar werd negatief getest. En verkoudheden bij de kinderen waren snel voorbij.
Onvrede over de verkiezingen op 18 oktober leidde in Guinee tot veel geweld. „Onze woonplaats is vaak een brandhaard, maar het is daar wonderlijk rustig. We vliegen echter naar hoofdstad Conakry, en daar is het nu onveilig.
Onze koffers staan gepakt. Het is een tegenvaller dat we niet kunnen gaan. Maar er zijn zoveel redenen om de Heere te danken.”
Gevreesde schade is uitgebleven
Eind maart stortte de verkoop van bloemen en planten helemaal in, toen in Duitsland en Engeland de winkels dichtgingen in de strijd tegen het coronavirus. Potplantenkweker Chris IJzelenberg uit Maasdijk vreesde een miljoenenschade. Maar op dankdag kijkt hij beschaamd terug. „Financieel is het seizoen boven verwachting verlopen.”
Een miljoen bloeiende potanjers van de soort Pink Kisses had IJzelenberg Plants destijds in de kassen staan. Kopers waren er niet. Chris (27), die met zijn vader, zwager, broer en oom het bedrijf runt, bedacht een noodoplossing. Hij liet in allerijl een webshop optuigen en ging de roze planten voor een zacht prijsje rechtstreeks aan consumenten verkopen. De actie werd een groot succes. „Allerlei mensen wilden ons helpen en kochten planten. Ik schat dat we er uiteindelijk slechts 100.000 hebben hoeven composteren. Onderaan de streep zien we dat niet eens terug: ons rendement ligt op hetzelfde niveau als in een normaal jaar.”
Achteraf hebben de lockdown en het thuiswerken juist gunstig uitgepakt voor de plantenkweker. „Mensen gingen massaal in de tuin aan de slag. Toen de eerste paniek over was, kwam in heel Europa de handel in tuinplanten weer op gang. En die loopt nog steeds door.”
De actie is inmiddels stopgezet. „We willen de reguliere tuincentra niet in de weg zitten”, zegt IJzelenberg.
De kweker is „enorm dankbaar” als hij terugkijkt. „Iedereen in ons bedrijf en in de familie is gezond gebleven. En wat de zaken betreft: we zijn te snel in paniek geweest. We moeten op God vertrouwen. Hij heeft doorgeholpen. Als mens ben je uiteindelijk niets.”
Dankdag viert de familie pas over een week. „Onze kerk, de gereformeerde gemeente in Naaldwijk, heeft geen eigen predikant. Volgende week hoopt een gastpredikant voor te gaan.”
