Groeneveld is vierdejaarsstudent leraar godsdienst en levensbeschouwing aan de Christelijke Hogeschool Ede (CHE). De 22-jarige studente zit in de eindfase van haar studie.

Dat Groeneveld een theologische opleiding volgt, lag niet zo voor de hand. „Ik studeerde ergotherapie. Echt iets wat bij me past, zeiden mensen in mijn omgeving. Maar ik was tijdens de opleiding meer bezig mijn klasgenoten over de Heere Jezus te vertellen, dan dat ik er plezier in had om een bureaustoel op de juiste hoogte in te stellen. De studie was niet wat ik hoopte. Aan het einde van dat cursusjaar zat ik in de trein online te zoeken naar een andere studie, toen ik bleef hangen bij de opleiding godsdienstleraar aan de CHE. Het jaar daarna volgde ik colleges in Ede, ondanks het feit dat heel weinig mensen dit iets voor mij vonden.”

Roeping

Of haar studie theologie een roeping was? Groeneveld twijfelt zichtbaar over het begrip. „Dat vind ik zo’n groot woord, roeping. Dat past voor mijn gevoel meer bij een predikant. Laat ik zeggen dat ik ervaar dat ik dit verlangen gekregen heb en de kwaliteiten heb om deze opleiding en straks het werk op school te doen. Achteraf zie ik duidelijk welke weg de Heere met mijn leven is gegaan.”

Gebrokenheid

De theologiestudente ervaarde de gebrokenheid van het leven al op jonge leeftijd. „Toen ik vijftien jaar was, is mijn zusje van drie jaar overleden. Ze was ernstig ziek. Als ze ging bidden, hield ze haar handen in de vorm van een hartje. Voor de Heere Jezus. Toen ze overleed, zag ze de Heere Jezus, zei ze. Ik ben nog nooit zo blij geweest als toen. Ik heb de Heilige Geest sterk ervaren.

School deed er niet echt meer toe, dacht ik. De dingen van deze wereld zijn niet belangrijk. Je moet Jezus kennen. Nu ik wat ouder ben, zie ik dat ik mijn werk mag doen; die opdracht heb ik gekregen. Ik wil vooral graag aan jongeren laten zien dat God het zo waard is om gediend te worden.”

Realistisch

De studie aan de Christelijke Hogeschool Ede is vormend en goed toegesneden op de persoonlijke behoeften van de leraren in spe, vindt ze. „Onze klas bestaat uit drie studenten, we krijgen privéles. Samen met de docenten denken we na over dingen van God en Zijn Koninkrijk, dat vind ik het mooiste wat er is. Tegelijkertijd probeer ik ook dat wat ik tijdens mijn studie leer, over te dragen aan de leerlingen die ik tijdens de stagedagen lesgeef.”

Na haar opleiding wil Groeneveld gaan lesgeven in het middelbaar onderwijs. „Ik heb hart voor jongeren gekregen. Ze zitten in een belangrijke fase in hun leven, waarin ze gemaakt of gebroken kunnen worden. Ik hoop dat ik iets voor hen kan betekenen.”

Lachend: „Laat ik maar realistisch blijven; leerlingen zitten vast niet op mijn lessen te wachten.”

Groeneveld signaleert een groot verschil in hoe jongeren over God spreken. „Ik schrik ervan als ik merk en hoor hoe makkelijk jongeren over God praten, zonder een spoor van respect of besef van heiligheid.”

Toekomst

Na de afronding van de theologische opleiding ligt er nog veel open, zegt Groeneveld. „Nu ben ik wel zover dat ik zin heb om te gaan werken. Studeren is een keer klaar. Al die verslagen schrijven; het is leuk geweest. Ik blijf heus wel boeken lezen en bestuderen.

Ik doe wat mijn hand vindt om te doen. Dat zal eerst in het onderwijs zijn, maar dat kan ook een hele andere kant opgaan, al verwacht ik dat niet direct. Wel wil ik misschien nog een ander vak geven, maatschappijleer bijvoorbeeld. Of een master doen. Nee, eigenlijk ben ik niet zo’n toekomstdenker.”

serie Theologiestudent

Voor honderden studenten theologie is het nieuwe cursusjaar weer begonnen. Maar wie zijn deze studenten eigenlijk? En hoe kijken ze tegen hun studie aan? Deel 3 in een serie.