Als ze de eerste keer een manuscript instuurt bij De Banier, krijgt ze een afwijzing terug. Het weerhoudt Mirjam Schippers (27) uit Barneveld er niet van om door te schrijven. Nu, tien jaar later, heeft ze vijf ”young adult”-romans bij de Apeldoornse uitgeverij op haar naam staan. Een zesde is in de maak.
Schippers schrijft al sinds ze vijf of zes jaar oud is. „Als kind wilde ik altijd schrijver worden. Mensen om me heen zeiden: Daar kun je niet genoeg geld mee verdienen. Maar ik bleef verhalen schrijven.”
Het manuscript dat ze op haar zeventiende instuurt naar diverse uitgeverijen was volgens haar „heel slecht.” De Banier wijst het stuk af, maar geeft wel opbouwende feedback. „Er gebeurden te weinig interessante dingen in het verhaal, gaven ze aan.” Schippers gaat met een nieuw manuscript aan de slag. Die poging slaagt: ze mag door met haar debuut en Froukje Hulsman wordt haar redacteur.
Schippers put zich uit in loftuitingen als ze de samenwerking met Hulsman beschrijft. „Voor mijn gevoel wordt het ieder jaar leuker. Froukje weet precies wat er nodig is om een verhaal mooier te maken. Als ik met een stukje tekst zit te worstelen, stuur ik het naar Froukje. Dan geeft ze een hint en denk ik: o ja!”
Schippers geeft een voorbeeld uit een boek waarvoor ze nu de laatste puntjes op de i zet. „Er zat een hoofdstuk in dat voor mijn idee weinig toevoegde aan het verhaal. Ik kon dat niet goed loslaten. Froukje zei: Als je een element eerder uit het boek toevoegt, heeft het hoofdstuk wel zin.”
Hoe ze Hulsman zou omschrijven? Enthousiast, met liefde voor het vak, iemand die oog heeft voor andere mensen. Misschien een tikje eigenwijs? „Dat herken ik wel. Al ben ik het vaak met haar commentaar eens.”
In het begin van hun samenwerking vond de jonge auteur het „spannend” om feedback te ontvangen. „Als schrijver stop je best veel van jezelf in een verhaal. Een redacteur moet kunnen aangeven wanneer iets niet goed is. Dat lijkt mij heel lastig.” Hulsman wint meteen het eerste gesprek het vertrouwen van Schippers. „Ze zei: Ik zie een jonge vrouw die iets doet ter eer van haar Schepper. Haar kan ik vertrouwen, dacht ik toen. We zitten op dezelfde golflengte.”
De Barneveldse „zou niet weten” wat ze zonder redacteur zou moeten. Alleen al voor de bevestiging is een eerste, kritische lezer onmisbaar. „Iemand die aangeeft dat wat geschreven is, klopt. En als dat niet zo is, precies de goede vraag weet te stellen waardoor alles op zijn plek valt. Daar wordt een boek beter van.”
Met vijf boeken in ruim vijf jaar is Schippers gerust een veelschrijver te noemen. „Froukje mailde me een paar maanden na mijn debuut met de vraag of ik nog meer wilde schrijven. Ik vind het heel leuk om te doen. De verhalen komen vanzelf.”
