Welke verhalen we later zullen vertellen over het voorjaar van 2020, valt nog niet te zeggen en hangt sterk af van de persoonlijke situatie. De ondernemer die zijn omzet zag kelderen, zal het anders hebben beleefd dan de oudere die aan huis gekluisterd was en geen bezoek meer kreeg.

Weer een ander verhaal vertelt de werknemer die opeens aan de slag ging aan de keukentafel en merkte hoe waardevol het was om meer tijd door te brengen met het eigen gezin.

Iedereen zal het gevoel delen dat het leek of de tijd even werd stilgezet. Mijn jongste zoon, die in het derde jaar zit van het MBO en zijn stage opeens in het water zag vallen, omschreef de achterliggende periode treffend als „één lange saaie dag.”

Weldadigs

Tegelijk hadden de lege straten en pleinen ook iets weldadigs. Het was een gedwongen pauze, een dikke streep in een overvolle en drukke agenda en ook een beetje een gelijkmaker. De nieuwe coronaregels golden voor iedereen, zonder uitzondering.

Daarnaast was het, laten we dat vooral niet vergeten, een onzekere en verdrietige periode met veel angst en onzekerheid. Voor mensen in de risicogroep is het dat nog steeds, ook al lijkt het normale leven weer te zijn hervat. Waar de restaurants tot voor kort donker waren en de terrassen leeg, branden nu lichten en is het druk en gezellig.

Punt

Het gevaar is nog niet geweken, maar steeds meer mensen verlangen zo naar een duidelijke punt achter de pandemie dat ze het oude leven weer oppakken alsof er nooit iets is gebeurd.

De strenge gedragsregels die voorheen golden, hadden als voordeel dat ze duidelijkheid verschaften. Nu de maatregelen steeds meer worden losgelaten, moet iedereen zijn eigen leven als het ware herijken. Daarmee bedoel ik niet alleen dat je opnieuw moet bepalen hoeveel waarde je hecht aan oude gewoonten, maar ook of ze het risico waard zijn. Zo halen wij elke week pizza om het plaatselijke restaurant financieel te ondersteunen, zonder dat we daar weer snel een tafel zullen boeken.

Verjaardag

Diezelfde afweging zal een ieder moeten maken, en ook telkens opnieuw, als het gaat om het koor, de sportclub, de vereniging, het bestuur en ga zo maar door. Vier je de verjaardag in kleine kring of liever helemaal niet? Alles wat je als mens voorheen als vanzelfsprekend deed, wordt nu een lastige afweging met misschien wel een interessante uitkomst.

Het eerste wat ik zelf weer oppakte was mijn oude vrijwilligerswerk. Normaal fietste ik elke dinsdag dertig kilometer op een tandem met een blinde man van 80 jaar oud, nu had ik hem drie maanden lang alleen maar af en toe aan de telefoon gehad.

Begin juni pakte ik de draad weer op, nadat hij zelf had aangegeven dat hij dat ook wel weer aandurfde. Wat het meest belangrijk is in het leven kan dus ook betekenen wat het meest belangrijk is voor de ánder.

De auteur is publicist. Reageren? hormann@refdag.nl