Erbudak legde een uitvoerige, bij vlagen emotionele verklaring af en werd door de rechtbank stevig aan de tand gevoeld. Zij meent dat zij te goeder trouw heeft gehandeld en dat niet zij, maar anderen door justitie op de korrel hadden moeten worden genomen. Erbudak doelde daarmee op de erven van haar zakenpartner Jan Schram (overleden in 2012) en op oud-collegabestuurders en de latere eigenaren van het Slotervaart.

De verdenking aan haar adres noemde zij „onterecht” en bovendien gebaseerd op een FIOD-onderzoek dat werd gekenmerkt door tunnelvisie. Dat onderzoek was „gericht op bewijsvoering, niet op waarheidsvinding”, aldus Erbudak. Door de strafvervolging is haar periode bij het ziekenhuis van „een droom” tot „een nachtmerrie” verworden. Civiele procedures hebben haar opgezadeld met een miljoenenschuld die zij niet kan en wellicht ook niet wil betalen. Erbudak, die in 2013 door het ziekenhuis werd ontslagen, is persoonlijk failliet. Voor het ziekenhuis viel het doek in 2018.

De rechtbank wees Erbudak op haar (oude) strafblad: zij werd eerder veroordeeld voor onder meer het uitlokken van afpersing en fraude. De rechtbank vroeg zich daarbij hardop af hoe iemand met zo’n verleden het tot voorzitter van de raad van bestuur van een ziekenhuis heeft kunnen schoppen. Erbudak: „Mijn verleden verdient geen schoonheidsprijs, maar ik ben niet iemand die crimineel is. Ik heb de afgelopen twintig, dertig jaar laten zien dat ik een goed lid van de samenleving ben.”

Het OM kwam maandag niet meer toe aan het formuleren van de strafeis. Dat onderdeel van het proces is verschoven naar woensdag.