En die werelden verschillen behoorlijk, vertellen de twee in hun zonnige, Mijdrechtse achtertuin. „Het drinkwater daar is 7,5 keer duurder dan in Nederland. Dat komt onder andere doordat een kwart van het leidingwater verloren gaat vanwege illegale aansluitingen.”

Het echtpaar maakte in 1987 kennis met het overzeese Nederlandse gebied. Thea: „We gingen op bezoek bij onze overburen. Daar maakten we de kerstdagen mee en ontdekten de omgeving.” Wat hen bijbleef van die tijd is „het warme thuisgevoel.”

Pas dertien jaar later, nadat een familielid op betrekkelijk jonge leeftijd overleed, ging het stel op zoek naar een tweede huis. Het sterfgeval maakte dat ze zeiden: „We moeten genieten zolang het kan.” Door de avondkilte van Spanje of Portugal vielen die landen af. Uiteindelijk kwamen Bert en Thea weer bij Curaçao uit. „Het hele jaar door is het zo’n 32 graden. En dat je daar Nederlands kunt praten, is ook een groot pluspunt”, aldus Bert.

Privéstrand

Huize Braam staat aan de westkust van Curaçao en heeft een privéstrand. Kustlengte: zo’n 35 meter. „Ideaal”, meent Thea. „Onze zoon trouwde er. Overigens zijn onze beide kinderen verliefd op het eiland. Ondanks dat zij in Nederland wonen, zijn twee van onze vijf kleinkinderen gedoopt in de Emmakerk op Curaçao.”

De Emmakerk is één van de drie gemeenten van de Verenigde Protestantse Gemeente (VPG) op het eiland. De christelijke gereformeerde predikant ds. J. D. van ’t Zand dient de gemeente sinds juli van dit jaar. „Het gaat er daar allemaal wat losser aan toe. Zo houden we weleens kerk in een soort hofje, in de buitenlucht, onder de bomen. Na zo’n dienst spelen we spelletjes en eten we als gemeenteleden met elkaar.”

Persoonlijk

Het kerkelijk leven neemt op Curaçao een belangrijkere plaats in dan in Nederland, vindt Thea. „Na de kerkdienst drinken we buiten koffie met elkaar. Het kerkelijk leven gaat daar de hele week door. Er is vooral veel persoonlijk contact.” Daarnaast kijken gemeenteleden niet raar op wanneer je een ‘vreemde’ meebrengt, volgens Bert. „Die wordt juist opgenomen. Zelfs als diegene maar één dienst bezoekt.”

Op Curaçao zijn Bert en Thea anders tegen het geloof gaan aankijken. „Het is de hele entourage”, aldus Thea. „De blijheid in het geloven zoals mensen het daar beleven.” Zo maakte het stel een begrafenis mee waar een vrolijk lied werd gezongen. Thea: „De mensen daar reageren: „Je kunt toch dankbaar zijn bij een begrafenis? De dood kan ook een verlossing zijn.” Op Curaçao ga je in het wit naar een begrafenis.”

Beiden zitten ondanks hun pensioen niet stil. Thea: „Wij hebben alle tijd, we kunnen best wel iets doen, vinden we.” Ze helpt op Curaçao één dag in de week bij dementerenden. „Hier in Nederland wordt er veel voor zulke mensen op touw gezet. Op Curaçao is er maar weinig voor hen: ze slapen bijvoorbeeld gewoon in grote zalen. Er is weinig privacy.” Het verplegend personeel waardeert de aandacht van Thea.

Bert zet zich in voor Fundashion Encelia, een stichting die crisisopvang biedt aan kinderen van zes tot twaalf jaar. „De nood is vaak schrijnend”, vertelt Bert. „We vangen regelmatig slachtoffers van seksueel misbruik binnen families op. De stichting moet nu zelfs een wachtlijst hanteren omdat de opvang vol zit.”

Gezinsleven

Op Curaçao spelen volgens het echtpaar meer problemen. „Er heerst armoede. Vaak schamen mensen zich voor gehandicapte familieleden. Tal van jonge meiden raken zwanger”, somt Thea op. „Het gezinsleven ziet er op Curaçao anders uit dan in Nederland. Flink wat kinderen gaan zonder ontbijt naar school. Soms worden ze nog geslagen door de onderwijzer.”

Maar het echtpaar ziet ook verbeteringen. Bert: „Het eiland is schoner dan eerst. De inwoners van Curaçao gooien heel gemakkelijk van alles weg. Dat wordt nu beter aangepakt. En vroeger gaven zwervende dieren veel overlast. Die worden nu vaak gesteriliseerd, dat helpt enorm.”

Kenmerkend voor Curaçao is het ontspannen leven. „Cardiologen hebben niet veel werk daar”, grapt Bert. „Mensen zijn tevreden. Onze klusjesman hoor je nooit klagen, ook al komt hij geld tekort. „Een klein beetje geld is ook geld”, zegt hij dan.” Volgens Bert en Thea staan de mensen voor elkaar klaar op Curaçao: „Maar ze laten zich niet dirigeren. En hun imago is belangrijk voor hen. Het is van belang diegene in zijn of haar waarde te laten.”

Voor de lange termijn oriënteert het stel zich op Nederland. Omdat ze ouder worden, speelt de betere gezondheidszorg daarin een grote rol. „En de kinderen en kleinkinderen natuurlijk”, lacht moeder Thea.

Naar Holland

Deel 7 in een serie over christelijke emigranten die deze zomer in Nederland zijn: familie Braam van Curaçao. Vrijdag deel 8 (slot).