De donkerblauwe verf van de twee muurteksten past bij de blauwe kozijnen van het statige pand aan de Leidsekade 81 in Utrecht. Een eeuw terug gingen in dit voormalige winkelpand allerlei doorsneetextielproducten zoals ondergoed over de toonbank.

Op 14 juni 1921 schrijft M. A. Snijders zijn Utrechtse filiaal in bij de Kamer van Koophandel. De handelaar komt uit Roelofarendsveen en heeft al een winkel in het naburige Leiden. Snijders’ broer wordt bedrijfsleider en bewoont de bovenetage van het pand. Daarna opent Snijders ook aan de Kanaalstraat 91 een winkel. Behalve modewaren verkoopt hij woonartikelen zoals matrassen. In Utrecht zitten tientallen van soortgelijke detailhandelszaken.

De wijk Lombok, waar de Snijders settelen, bruist van bedrijvigheid. Fabrieksarbeiders en middenstanders bevolken de buurt aan de westkant van de stad. Aan de Leidsekade woont men op stand.

Het aannemen van een eigen etaleur voor de winkels werpt zijn vruchten af. Snijders wint de tweede „ereprijs” in een wedstrijd om de mooiste winkeletalages, schrijft het Utrechts Volksblad in 1938.

In de jaren 50 verdwijnt Snijders van de Leidsekade. Textielketen Zeeman betrekt rond 1970 het pand aan de Kanaalstraat en verovert met lage prijzen een grote markt.

Zouden er banden zijn met de nog bestaande damesmodezaak Snijders in Leiden? Een telefoontje is het proberen waard. Raak. „Jazeker, de Snijders uit Utrecht waren neven van mijn vader”, antwoordt de dame aan de andere kant van de lijn. „De kassa uit de winkel aan de Kanaalstraat kregen wij. Die doet nog steeds dienst.”

serie Oud goud

Soms sieren gerestaureerde gevelreclames het straatbeeld. Wat is er van de bedrijven op de muurschilderingen geworden? Deel 7.