Oudroze, okergeel: rond 1900 kozen enkele bedrijven die kleuren om hun waren mee aan te prijzen. Wel even wat anders dan de fel verlichte neonletters van tegenwoordig. In verschillende steden en dorpen zijn oude gevelschilderingen opgeknapt. Ze mogen er weer zijn. Voor een knipoog naar echt vakmanschap uit het verleden. Of als zichtbaar bewijs van de economische groei van een regio. Of puur voor de nostalgie.

Jarenlang bleef de belettering op het Wageningse pand verborgen achter een pleisterlaag. De gevelteksten bleken goed bewaard. Dankzij de gewoonte om de platen over te schilderen als de huur voor het muuroppervlak niet werd betaald, schrijft bouwhistoricus Bart van Aller in de Veluwepost. Hij maakte zich sterk voor de restauratie.

Dames- en kinderhoeden verdwenen uit het straatbeeld. De coiffeur noemen we tegenwoordig de kapper. Met zijn gloeikousjes zal Magazin Au Louvre, een winkel voor huishoudelijke artikelen zoals Blokker nu, destijds goede zaken hebben gedaan. De verlichting met gas werd steeds betaalbaarder voor de massa en verving petroleum als brandstof voor verlichting in huis. Rond 1920 kreeg gasverlichting concurrentie van elektriciteit.

Opvallend is de hoeveelheid Franse woorden in de geveltekst: coiffeur, magazin. Het Frans als handelstaal verloor in de twintigste eeuw veel terrein aan het Engels. Dat blijkt wel. In het hoekpand huist nu telefoonwinkel Lucky Phone. Tegenover zitten zaken met ook Engelse namen. Toch is het Frans nog steeds nummer twee van de meest invloedrijke talen ter wereld.

serie Oud goud

Soms sieren gerestaureerde gevelreclames het straatbeeld. Wat is er van de bedrijven op de muurschilderingen geworden? Deel 1.