De les van de EU-klucht: op zondag rust houden
Als twee honden vechten om een been, gaat een derde ermee heen. Deze volkswijsheid gaat zelfs op in Europa. Dagenlang lagen de leiders van EU-landen met elkaar overhoop over de keuze tussen Manfred Weber en Frans Timmermans, en wie werd het? Ursula von der Leyen.
Haar naam stond tot nu toe niet op de lijstjes. Ze is duidelijk kandidaat bij gebrek aan beter. Wat niet wil zeggen dat ze er niet geschikt voor is.
Als 28 baasjes samen tot een keus moeten komen, gaat dat niet vanzelf. De enige manier om dit snel te doen, is om het uitgebreid voor te koken. Normaal lukt dat in Europa, dankzij telefoon, sms en Whats-App. Maar nu liep dat spaak.
De afgelopen maanden hebben veel Europese politici zich laatdunkend uitgelaten over de onmacht van de Britse politiek om tot een doorbraak rond de brexit te komen. Het Europese onvermogen een paar namen in te vullen laat zien dat al dit leedvermaak te vroeg kwam. Sommige besluiten zijn zo ingewikkeld en verstrekkend dat ze gewoon tijd vragen.
Op de ontwikkelingen van de afgelopen dagen valt nog een tweede volkswijsheid toe te passen, namelijk: zondagswerk is niet sterk. De EU-top kwam zondagmiddag bij elkaar om dit bij een kopje thee en eventueel een diner af te werken. Dat liep uit op een klucht, omdat iedereen zich te diep had ingegraven in keuze voor of tegen bepaalde kandidaten.
Ook in de internationale politiek is het beter de zondag gewoon als rustdag te benutten. Wie op maandagochtend naar zijn werk gaat, kijkt weer heel anders naar de dingen waarover hij zich op vrijdag of zaterdag boos maakte. Op zondag is het mogelijk je aandacht op andere dingen te richten, wat helpt om tegenstellingen te relativeren. Het zou mooi zijn als Von der Leyen en andere nieuwe EU-leiders die wijsheid zouden meenemen naar hun nieuwe post.
De Nederlandse trots schrijft misschien voor dat het jammer is dat de PvdA’er Timmermans het niet is geworden. Toch is dat niet zo. Vanaf zijn aantreden in 2014 heeft Timmermans zich geprofileerd met de stelling dat het huwelijk overal in Europa toegankelijk moet zijn voor mensen van gelijk geslacht. Hetzelfde geldt voor abortus. Vanuit de christelijke levensbeschouwing ligt dat heel anders.
Daarnaast was Timmermans vicevoorzitter van juist die Europese Commissie die de integratie massief wilde bevorderen. Terwijl die had beloofd een antwoord te zoeken op het anti-EU-sentiment en een minder politiek profiel na te jagen. Een promotie van Timmermans zou een bekroning zijn geweest van deze fout.
Von der Leyen stemde in 2017 voor de invoering van het homohuwelijk. Voor velen was dat een onaangename verrassing. Toch heeft ze zich hier nooit mee geprofileerd en toont ze meer respect voor andersdenkenden. Het is te hopen dat deze moeder van zeven kinderen voor Europese gezinnen de juiste toon kan vinden.