Keller sprak, na een eerste lezing van John Piper, vanuit Johannes 3 over de noodzaak van wedergeboorte. „Als Amerikanen kunnen we op heel verschillende manieren over wedergeboorte spreken. De wijze waarop Jezus er in Zijn gesprek met Nicodemus over spreekt, druist echter tegen al die manieren in. Het goede nieuws is dat hoe goed je ook bent, je wedergeboren móet worden, maar ook dat hoe slecht je ook bent, je wedergeboren kúnt worden.”

De emeritus predikant uit New York, tevens vicevoorzitter van TGC, ging in op de vraag waar de nieuwe geboorte vandaan komt. Vanuit Mattheüs 19 wees hij op de verbinding tussen de wedergeboorte en het komende Koninkrijk van God. De wedergeboorte van de wereld en de komst van het Koninkrijk van God betekenen het einde van alle dood, kwaad, zonde en lijden. Gods toekomst is de herkomst van de wedergeboorte, aldus Keller. Die toekomst is door de wedergeboorte al in het heden tegenwoordig in het hart. Dat is ten dele, maar daarom niet minder werkelijk.

Keller riep de aanwezigen op om nooit de kracht van de wedergeboorte te onderschatten: zowel de ‘zachte’ Petrus als de ‘harde’ Paulus werden erdoor veranderd in christenen die de wereld veranderden.

Identiteit

Keller wees erop dat „Gods liefde in Christus in de wedergeboorte zelfs meer reëel voor ons wordt dan de liefde voor onze familie, onze vrouw.” Niet alleen het hart verandert, ook het verstand wordt verlicht. En de mens ontvangt een nieuwe identiteit. „In het Westen leven we onder een enorme druk”, aldus Keller. „Onze waarde ontlenen we aan de mate waarin we voldoen aan de normen die we onszelf hebben opgelegd: of we bijvoorbeeld succesvol zijn in ons werk, of in de liefde. Door de wedergeboorte ontvangen we echter, zonder enige voorwaarde, een nieuwe identiteit: God wordt onze Vader. Dat is het omgekeerde van een eigen prestatie.”

Geloof

Waar het gaat om de vraag hoe mensen wedergeboren worden, wees Keller op het onderscheid dat in de reformatorische theologie wordt gemaakt tussen wat de mens doet –bekering en geloof– en wat God doet – de wedergeboorte. „De wedergeboorte is niet iets wat in onze macht ligt. Technisch gezien is er niets wat we kunnen doen om wedergeboren te worden. Tegelijk is de nieuwe geboorte wel onlosmakelijk verbonden met berouw en geloof. En daarvoor hoeven we alleen maar op Jezus te zien. Zoals Mozes de slang in de woestijn moest verhogen, zo is Jezus verhoogd aan het kruis. Zoals degenen die door de slangen gebeten waren slechts omhoog hoefden te kijken naar de slang om te genezen, zo hoeven wij alleen maar op Jezus te zien.”

Baby

De predikant uit New York vergeleek de wedergeboorte met de geboorte van een baby, die zelf niets hoeft te doen om geboren te worden. Tegelijk is er iemand anders die heel veel doet voor zo’n geboorte: de moeder. Geboren worden gebeurt door de pijn en het lijden van iemand anders en gaat soms zelfs ten koste van het leven van die ander.

Hier wijst Jezus Zelf op in Johannes 16:21: „Een vrouw, wanneer zij baart, heeft droefheid, dewijl haar ure gekomen is; maar wanneer zij het kindeke gebaard heeft, zo gedenkt zij de benauwdheid niet meer, om de blijdschap, dat een mens ter wereld geboren is.”

„Let erop”, aldus Keller, „dat in Johannes een ”uur” altijd de betekenis heeft van het uur van Jezus’ eigen dood. Jezus identificeert zich met de barende vrouw. Hij ziet uit naar de vreugde door te zien dat het leven van anderen uit Zijn dood zal voortkomen.”

Getuigenissen

Tijdens de avondbijeenkomst sprak Ligon Duncan, onder meer hoogleraar systematische en historische theologie aan het Reformed Theological Seminary in de Verenigde Staten. Duncan behandelde Jezus’ gesprek met de Syro-Fenicische vrouw (Markus 7). Jezus’ reactie op het aanhoudend smeken van de vrouw om genezing voor haar bezeten dochter is opmerkelijk, stelde Duncan. „Hij lijkt te zeggen: „Ik wil jouw dochter niet helpen en Ik mag haar niet helpen.””

Duncan legde vanuit de context van het Bijbelgedeelte uit dat Jezus in Zijn afwijzing niet Zijn eigen opvatting vertolkte, maar die van de farizeeërs en van Zijn eigen discipelen. Jezus koos juist heel bewust voor de route door Syro-Fenicië, om iedereen te tonen dat Hij ook de heidenen op het oog heeft. Net zoals eens Elisa in dit gebied de heidense weduwe van Zarfat hielp, zo vervult Jezus hier de belofte uit Psalm 87: de Tyriërs horen ook bij het volk van God.

Tijdens de zevende landelijke conferentie van The Gospel Coalition komen zo’n 7000 mensen uit alle delen van de wereld bijeen rond het thema ”Gesprekken met Jezus”. De lezingen werden maandag afgewisseld met samenzang en getuigenissen. De conferentie duurt tot woensdag.