De inwoonster van Deventer is nu assurantieadviseur in Apeldoorn. „Maar het bleef kriebelen en toen ik door omstandigheden in 2014 mijn werkzaamheden opnieuw op een rij heb gezet, heb ik alsnog gesolliciteerd als politievrijwilliger.”

Ze werd surveillant in district IJsselland. Röthengatter kreeg, net als andere vrijwilligers in de afgelopen jaren, een verkorte opleiding. „In mijn geval betekent het dat ik onder meer geen module milieu heb gevolgd, zodat ik niet word ingezet bij milieudelicten.” Ook draagt ze geen vuurwapen. Best vreemd, vindt ze. „Ik heb het nooit nodig gehad en niet als een echte beperking ervaren, maar je kunt zomaar in een situatie terechtkomen waarin een vuurwapen geen luxe is. Ook met de terreurdreiging van de afgelopen jaren is het niet goed als je zonder pistool over straat gaat.”

De komende jaren krijgen politievrijwilligers wellicht de mogelijkheid om hun ‘achterstand’ op dit terrein in te halen. Toch zal Röthengatter daarvan vermoedelijk geen gebruik maken. „Veel is onduidelijk, maar vaststaat dat het veel tijd gaat kosten en dat kan ik niet combineren met de opvoeding van twee jonge kinderen en mijn baan. Het moet wel leuk blijven.”

Ze heeft bij de politie geen vaste tijden. „Soms doe ik twee diensten per week, een andere keer eenmaal in de veertien dagen of zelfs maar één per maand.” De diepste drijfveer om het werk te doen is het contact met mensen en de mogelijkheid om anderen behulpzaam te zijn. „Het sociale deel, gecombineerd met de verrassingen die je te wachten staan.”

Tijdens haar allereerste stage was het even schrikken. „Ik ging mee naar een woning waar drie collega’s twee verdachten thuis gingen ophalen in verband met een verdenking van verboden wapenbezit. De hoofdverdachte bleek niet thuis te zijn, de andere verdachte was al gearresteerd. Later bleek dat de hoofdverdachte in een psychose verkeerde. Wat als hij thuis was gekomen en geflipt was, dacht ik later. Daarnaast is het goed dat je rekening houdt met mogelijke gevolgen. Die spanning vind ik ook een leuk aspect van het werk.”

Psychische problemen komen steeds vaker voor en kunnen haar aangrijpen. „Ik sprak enige tijd geleden een jonge vrouw die zich had voorgenomen voor de trein te springen. Ze was 19 jaar en bleek al tien jaar depressief te zijn. Ik heb lang met haar gepraat op het bureau. Dan hoop je haar toch een beetje te hebben geholpen.”

Dit is deel 5 in een serie over politievrijwilligers.