Dankjewel zeggen na een bekeuring
Iedere week rijdt Jordi Wientjes (57) uit Vaassen als vrijwillig agent met zijn motor door het drukke verkeer. Onopvallend, met een verborgen zwaailicht en aan het oog onttrokken volgbordjes. Soms ook op de ‘gewone’ politiemotor, voorzien van alle toeters en bellen.
„Als ik iemand aan de kant zet, leidt dat in negen van de tien gevallen tot een bekeuring. Maar bijna allemaal gaan ze tevreden weer weg. Vaak zeggen ze dan dankjewel. Daar gaat het me om. Om bij te dragen aan bewustwording op het gebied van de verkeersveiligheid.”
Wientjes is consultant in de wereld van horecabedrijven en vakantieparken. Zwolle is zijn uitvaltsbasis. Al sinds zijn komst bij de politie, meer dan 35 jaar geleden. Op 18-jarige leeftijd dacht de telg uit het geslacht van Hotel Wientjes in de Overijsselse hoofdstad er serieus over om de politieacademie te volgen. „Ik hielp bij de hotelreceptie en sprak vaak met agenten. Die kwamen iedere avond het gastenboek nazien. De namen werden ’s nachts gecontroleerd door de meldkamer.”
Omdat de opleiding aan de politieacademie net was veranderd, kwam hij alsnog op de hotelschool terecht. „Ik heb me wel gemeld als politievrijwilliger.” Jarenlang diende hij de politie op tal van terreinen. „Meestal één dag per week, vaak op zaterdag. Dat is nog steeds zo.”
Toen de motorliefhebber dertien jaar geleden de kans kreeg om ook bij de politie met een snelle tweewieler de weg op te gaan, liet hij die kans niet voorbijgaan. Hij volgde verschillende opleidingen en belandde op de verkeersafdeling. Hij beweegt zich bij voorkeur onopvallend op de wegen. „Dan zie je het werkelijke beeld en kun je de excessen er beter uithalen.”
Bumperkleven, te hard rijden, rechts inhalen en telefoneren achter het stuur –hij ziet het allemaal voorbijkomen. „Als je zo’n overtreder aan de kant zet, zien andere weggebruikers dat je als politie wel degelijk aanwezig bent. Dat geeft voldoening en het draagt bij aan een zekere bewustwording.”
Zo is hij in de eerste plaats dienstverlenend bezig. „Dan komen bewoners je bedanken als je met een lasergun in hun straat controleert omdat zij regelmatig met onveilige situaties worden geconfronteerd. Of zoals die man die veel te hard reed en rechts inhaalde. Hij trilde over zijn gehele lichaam. Het bleek de eigenaar van een bedrijf, en hij had een overval meegemaakt. Hij stond op het punt om met zijn vrouw op reis te gaan. Ik heb hem bij een benzinestation koffie aangeboden, gerustgesteld en hem gezegd dat hij beter een bos bloemen voor zijn vrouw mee kon nemen dan onverantwoordelijk rijden. Hij heeft me later nog opgebeld en bedankt.”
Dit is deel 3 in een serie over politievrijwilligers.
